Terug in Maastricht...

Geschreven door Antje op 24 juli 2012 21:31

Sinds een week werk ik weer in mijn oude en vertrouwde ziekenhuis. De reactie van de mensen, die ik daar tegenkom, variëren van: "he, jij was toch weg?", "ben je alweer terug?", "hoe was Bangladesh?" tot mensen die niet eens merken dat ik weg ben geweest. 

Voordat ik ophield met werken in maart was mij gevraagd of ik bereid zou zijn in de zomer nog een maand te helpen en dat leek toen een goed idee. En het bevalt ook wel goed. Toen ik na een dag al mijn toegangscodes weer had, kon ik gewoon weer aan het werk. De bedoeling is dat ik vooral bij de kinderchirurgie help en daar doe ik dus diensten voor. Daarnaast word ik ingezet voor hand- en spandiensten in de buik- en kankerchirurgie. Goed om te zien dat ik het opereren in die 4 maanden nog niet verleerd heb :-)

Ik woon de komende weken bij verschillende mensen die op vakantie zijn, waardoor ik toch een beetje mijn eigen plekje heb. Vooral nu het weer beter is geworden is het wel luxe om in een tuin te zitten en van de avondzon te genieten. 

Vorige week hebben we te horen gekregen dat de financiën voor mijn eerste vier jaar in Bangladesh zijn toegezegd. Heel gaaf dat jullie zo gul zijn geweest met jullie ondersteuning! Dat betekent dat ik nu officieel toestemming heb om te vertrekken. Gisteren heb ik dan ook mijn vlucht naar Bangladesh geboekt. Ik vertrek op 11 september 2012. 

Tot half augustus werk ik nog in Maastricht. Daarna heb ik nog een paar weken om afscheid te nemen. Nu het allemaal zo dichtbij komt worden ontmoetingen met familie en vrienden een stuk kostbaarder.

Cursus afgerond

Geschreven door Antje op 1 juli 2012 22:00

Afgelopen zaterdag ben ik terug gekomen uit Engeland. 

Ik kijk terug op een hele goede cursus waarbij ik vooral veel over mijzelf heb geleerd en wie God is in mijn leven. Daarnaast was het alsof een groot aantal puzzelstukjes van kennis, die ik in de loop van de jaren heb gekregen, op hun plaats vielen. Er werd een kader gegeven waardoor ik die stukjes kon plaatsen.

In de laatste week moesten we een presentatie geven over een onderzoeksproject dat we hadden gedaan. Mijn onderzoek ging over Bangladesh en de positie van vrouwen en of die positie anders is bij christenen. De conclusie was dat daar nog wel wat winst te halen is. Vrouwen zijn doorgaans toch wel erg afhankelijk van hun vader en later hun echtgenoot. Ze kunnen vaak niet (mee) beslissen over hun eigen leven of over het uitgeven van geld. Ook onderwijs over geloof wordt vooral aan mannen gegeven en vrouwen gaan sociaal niet zo veel met mannen om. Zij moeten het eigenlijk van het contact met andere vrouwen hebben, maar komen dan vaak weer te weinig buiten hun eigen huiselijke kring om daar echt iets te kunnen leren. Een vraagstuk waar wel wat creativiteit voor nodig is om tot een oplossing te komen.

Ik ben blij dat ik de cursus heb gedaan en heb er veel meer kunnen leren dan ik in eerste instantie had verwacht. Nu komt het er natuurlijk op aan om het geleerde ook in de praktijk te brengen :-).

Ik ben nu een aantal dagen in Nederland en heb vervolgens ruim een week een cursus voor mijn uitzendende organisatie. 

Vanaf half juli ga ik nog een maandje in 'mijn' ziekenhuis in Maastricht werken. Ondertussen heb ik alle tijd om mijn dozen waterdicht te verpakken en te versturen. 

Op 9 september is het dan zover: in een kerkdienst zal een zegen over mijn uitzending en mijn werk in Bangladesh worden gevraagd. In de dagen daarna zal ik vertrekken. Jullie zijn allemaal uitgenodigd om naar die kerkdienst, of naar het feestje op de middag aansluitend aan de dienst, te komen. Nadere informatie daarover volgt nog. Houd daarvoor deze website of de nieuwsbrief in de gaten!

Op de foto staat de groep studenten waar ik de afgelopen 10 weken mee gestudeerd heb. De 0 meridiaan liep over het terrein van de school en we staan allemaal met een voet in het oostelijk en met een voet in het westelijk halfrond. Ik sta bijna achteraan....

Bijna halverwege

Geschreven door Antje op 22 mei 2012 21:41

Ondertussen zit ik al in week 5 van de 10 weken dat ik op All Nations Christian College mijn cursus volg. De cursus is intensief en gevarieerd. In het begin was het er vooral op gericht om jezelf te leren kennen en begrijpen, nu zijn we meer bezig met hoe je met mensen van andere culturen kunt omgaan. In onze groep zitten 15 mensen uit 6 landen. Daartussen zitten 3 mensen uit Ethiopië, die een hele eigen inbreng hebben, wat goed is voor de variatie van meningen. De meeste docenten zijn zeker zo'n 10 jaar in het buitenland geweest en weten dus goed waar ze het over hebben. Erg uitdagend!

Verder is het leven tussen 120 studenten gezellig. Soms voel ik me wel wat oud, al ben ik zeker niet de oudste. Gisteren had een van de studenten bij het aankondigen van een lied het over een klassieker van zijn lagere school tijd en dat was een lied wat net nieuw was toen ik studeerde. Verder is het eigenlijk wel lekker als er 3 keer per dag eten op tafel staat en je dag is ingedeeld in hapklare brokjes. Er is genoeg tijd om te studeren en er is een goede bibliotheek met een hele gevarieerde keuze aan boeken. Het enige nadeel is dat de cursus zoveel onderwerpen bevat dat je onmogelijk over alles meer kunt leren. Het is dus belangrijk om prioriteiten te stellen over wat ik denk dat voor mij belangrijk is.

De school ligt op het landgoed van een gerenommeerde christelijke familie uit de 19e eeuw. Een prachtig oud gebouw met daarachter nog wat nieuwere gebouwen, onder andere het huis waar mijn kamer in ligt. De omgeving is ook prachtig. Wat me opvalt is dat de natuur hier allemaal iets wilder is dan in Nederland. Er wordt in velden en bossen wel onderhoud gepleegd, maar heel veel oude takken worden ook gewoon met rust gelaten, waardoor je iets meer ziet wat er gebeurt als je de natuur zijn gang laat gaat. Het is heel mooi om te zien hoe het hier langzaam voorjaar wordt en hoe de kleuren veranderen. Net als in Nederland is het in april vrij koud geweest en nog steeds is het niet echt warm.

Ik ben hier nog tot het einde van juni en zal dan nog 2 maanden in Nederland zijn voordat ik naar Bangladesh hoop te vertrekken. Ik houd jullie op de hoogte!

All Nations Christian College

Geschreven door Antje op 23 april 2012 12:00

Sinds een kleine week ben ik nu op All Nations Christian College. De school bevindt zich op een oud landgoed in een huis dat ongeveer 150 jaar oud is. Daaromheen zijn een aantal bijgebouwen, maar de hele omgeving ademt de sfeer van oud-Engeland. Erg mooi! Er zijn hier zo'n 100 studenten en ongeveer 15 studenten doen dezelfde cursus als ik. We zitten nog middenin het elkaar leren kennen en een groep vormen, maar het belooft een hele intensieve tijd te worden. In de ochtenden hebben we les, de middag en de avond zijn om de lessen uit te werken en daartussendoor worden we ook nog voor allerlei taken ingezet, zoals een half uur per dag poetsen en ongeveer 1x in 3 weken drie uur lang onderhoud. De sfeer is wel heel ontspannen met heel veel leuke en vriendelijke mensen. Het zal nog wel even duren voor ik mijn draai heb gevonden, maar ik heb er wel alle vertrouwen in dat ik het hier goed zal hebben.

De laatste weken in Nederland zijn heel goed geweest. Het was erg lekker dat ik alle tijd had om mijn huis op te ruimen en leeg te halen en in zijn geheel is dat erg vlot gegaan. Daarnaast had ik tijd om afscheid van allerlei mensen te nemen. Het rare is wel dat ik ondertussen heb toegezegd dat ik in de zomer nog 4 weken in het ziekenhuis in Maastricht zal komen werken, dus van een deel van de mensen, waar ik afscheid van genomen heb, zal ik het opnieuw moeten doen. Zoals het er nu uitziet zal er begin september een uitzenddienst in mijn kerk (de baptistengemeente Maastricht) zijn waarin afscheid van mij zal worden genomen, gevolgd door een afscheidsfeestje ergens in Maastricht. In de week daarna zal ik dan daadwerkelijk vertrekken naar Dhaka. Uiteraard gaat dit alleen maar als het rond is met de financiën, maar dat lijkt de goede kant op te gaan. Einde maart was ongeveer de helft van het geld wat ik nodig heb toegezegd. Ik zal jullie zeker op de hoogte houden.

Eerste weblog

Geschreven door Antje op 24 maart 2012 21:20

Ondertussen ben ik sinds 1 maart niet meer in dienst van het MUMC in Maastricht. De komende tijd staat in het teken van het leegruimen van mijn woning; mocht u nog huisraad nodig hebben, voel u dan vrij om contact met mij op te nemen!
Het is verbazingwekkend om te zien hoeveel spullen ik heb weten te verzamelen in de afgelopen 12 jaar. De kunst is nu om te bedenken welke spullen ik wil bewaren, en dus opslaan, welke spullen mee moeten naar Bangladesh, welke spullen ik nodig heb van april t/m juni in Engeland en welke spullen ik kwijt wil. Tot nu toe is het redelijk goed gelukt om de persoonlijke papieren uit te sorteren, nu volgt hetzelfde proces met mijn andere spullen.
Op 19 april vertrek ik naar Engeland en dan moet mijn woning leeg zijn. De bedoeling is om een cursus van 10 weken te volgen in het All Nations Christian College. Modules, die daar aan de orde gaan komen zijn: Wie ben ik? Bijbel en zending, cultuur en godsdiensten, communiceren en integreren in een andere cultuur, ontwikkelingsstudies, bouwen aan Gods koninkrijk. Voor mij een mogelijkheid om alles weer eens op een rijtje te zetten en ook een tijd van bezinning voordat ik doorga met deze nieuwe stap.
De reacties op mijn nieuwsbrief en de folder tot nu toe zijn hartverwarmend. Er worden weer contacten aangehaald met mensen, waar ik lang geen contact mee heb gehad en er komt steun van mensen waarvan ik dat niet had verwacht. Erg leuk!