Ik ben nu een dikke twee weken in mijn nieuwe ziekenhuis en begin mijn draai een beetje te vinden. Omdat ik hier in het verleden ook al heb gewerkt, is het voor een deel allemaal wel bekend. De verantwoordelijkheid ligt nu anders omdat ik hier lange termijn ben en dus meer management taken heb.

Het ziekenhuis is zes dagen per week open. Vrijdag is in Bangladesh de normale vrije dag, dan zijn ook wij alleen voor noodgevallen geopend. Ik werk in principe van zondag t/m donderdag, waarbij ik op zaterdag wel een visite doe voor de patiënten die opgenomen liggen. Mijn werkdagen zien er in principe als volgt uit: vanaf 8 uur visite op de afdeling, om 9 uur starten met operaties meestal tot ongeveer 13 uur, dan is er tijd voor lunch. Omdat ik in een appartement op het ziekenhuisterrein woon, kan ik in 5 minuten naar huis lopen en eet ik thuis de maaltijd die onze hulp voor ons heeft klaargemaakt. 's Middags heb ik polikliniek. Daar zie ik vooral mensen die eerst door iemand anders zijn gezien en zijn doorverwezen naar de chirurg, maar ook een enkele controlepatiënt. Wat opereren betreft heb ik nog niet zo heel veel bijzonders gedaan. Een paar liesbreuken en wat kleiner spul. Deze week stelt het iets meer voor met een tweetal operaties bij vrouwen waarbij continue urine lekte na een baarmoederoperatie. Tijdens die operatie was een verbinding van de urineleider met de vagina ontstaan. Helaas een toenemend probleem in dit land waar een aantal mensen opereren die onvoldoende getraind zijn. De oplossing voor dit probleem was om de urineleider opnieuw in de blaas te zetten. Tot nu toe doen die vrouwen het goed.

Wat betreft het privé-leven gaat het rustig aan. Van mijn twee huisgenoten is er één voor een aantal weken in Amerika, we wonen op het moment dus met zijn tweeën. In de avonden betekent het vooral een beetje kletsen, e-mailen en lezen.

Wat het weer betreft is het duidelijk herfst geworden. Overdag is het een heerlijke temperatuur, waarschijnlijk rond de 22 graden. 's Avonds koelt het af, eergisteren heb ik zelfs mijn fleecevest tevoorschijn gehaald, maar het is zeker nog niet koud te noemen. Voor de mensen hier voelt het echter al wel koud en je ziet dan ook de meest bijzondere combinaties van sjaals, truien en mutsen.

De hoofdingang van het ziekenhuisgebouw. Op de bovenverdieping zijn kantoren en de kinderafdeling.
De foto werd genomen op een Hindu-feestdag, voor ons een rustige dag in het ziekenhuis.

De 'parkeerplaats' voor het ziekenhuis. Mensen komen vaak vanuit de dorpen in groepjes op deze 'vangari's': riksja's met een platte achterkant waar je met verschillende mensen op kunt zitten en waar een patiënt zelfs op kan liggen. De chauffeurs wachten tot iedereen weer klaar is om terug te gaan