In de afgelopen weken was er kermis in ons stadje Parbatipur. Ik ben er op een middag met Bea, onze gynaecologe, en haar gezin heen geweest. Een terrein was afgezet en voor een klein bedrag werd je op het terrein toegelaten. Als eerste kwam je bij de snoepkraam:

Daarnaast waren er nog veel kraampjes die dingen verkochten: Heel veel haarspelden, armbanden en andere sieraden; alles voor 20 Taka per stuk (85 taka voor 1 euro). Janine, het 9 jarige meisje dat mee was naar de kermis, genoot met volle teugen.

Aan het einde van het rondkijken bij alle kraampjes een ijsje….

Draaimolen, aangedreven door 2 sterke jongens, die letterlijk de stoeltjes deden ronddraaien. Links in de achtergrond het spookhuis….

Een ander avontuur van de afgelopen week was de man die mijn rieten meubelen kwam repareren. In onze woonkamer hebben we vooral rieten meubelen. Deze zijn ondertussen een flink aantal jaren oud en begonnen uit elkaar te vallen, de zijkanten vielen uit de armleuningen.

De riet-reparatie man kwam uit Dinajpur (een uurtje met de bus) om de meubels te repareren. Ik was onder de indruk van zijn vakmanschap en de aandacht waarmee hij de reparaties uitvoerde. Hij was 2 volle dagen met mijn meubels bezig. Deze foto is genomen bij een van de buren waar hij vandaag aan de gang was.

Een foto van mijn woonkamer, de meubels glanzen weer als nieuw!

Wat het werk betreft gaat het leven zo zijn gangetje. Het is goed te doen qua werkdruk, ik ben dankbaar voor mijn collega’s van andere specialismen die mij erin ondersteunen en zorgen dat ik niet gek word.

Deze week begint de ramadan, de vastenmaand voor moslims, hetgeen betekent dat minder mensen zich zullen willen laten opereren en dat ik het dus ook minder druk zal hebben. Aan de andere kant zijn er altijd dingen die niet nog een hele maand kunnen wachten en er wonen in deze omgeving zo’n 25% hindoes dus ik zal het niet te rustig krijgen.