Mocht je denken dat dit poëtischer is dan ik normaalgesproken ben, dan heb je gelijk: ik heb dit niet zelf bedacht, het is de eerste regel van het Bangladeshi volkslied. In de afgelopen week moest ik daaraan denken, toen ik met mijn huisgenote een wandeling door de velden rond LAMB maakte. Het is de oogsttijd en de velden hebben de kleur van goud!

De oogsttijd betekent ook dat mensen het te druk hebben om naar het ziekenhuis te komen. Daarnaast is er ook pas weer geld als de rijst verkocht is…

Sinds een paar weken is ook duidelijk dat het winterseizoen eraan komt. Op de foto zie je dat ik een fleece vest draag. Met name ’s morgens vroeg en gedurende de nacht is het koel, onder 20°C. Overdag warmt het best lekker op, dan is het vest niet echt nodig, maar ik ben blijkbaar niet zo flexibel

Sinds een aantal weken heb ik chirurgische hulp. Een Nederlandse chirurg, die al een aantal keren eerder is geweest om mij te vervangen. De eerste 2 weken dat hij er was, hadden we ook een Britse anesthesiste, dus daar had ik wat hoogrisico-patiënten gepland. We hadden met de patiënten afgesproken dat we zouden bellen als we data wisten wanneer de anesthesiste zou komen.
Een van de patiënten was een jongetje van twee jaar oud met een aangeboren afwijking aan de darmen (ziekte van Hirschsprung). In de afgelopen jaren had ik de operatie die daarvoor nodig is een paar keer gedaan, had echter een aantal kinderen gehad met ernstige complicaties na deze operatie, waarbij een aantal kinderen zelfs was overleden. Daarom had ik vorig jaar besloten deze operatie niet langer uit te voeren, tenzij ik de operatie met een andere chirurg kon doen. Het was een feest om deze operatie samen te doen, het kind knapte snel op en kon na een paar dagen naar huis. Het heeft nog wel een stoma dat we over een maand of zo zullen opheffen.

De meesten van de andere patiënten, die op de lijst stonden, kwamen niet opdagen. Interessant was vooral dat er een aantal patiënten waren, die over de telefoon beloofden te zullen komen, maar later toch niet kwamen. Toen we ze probeerden te bellen werd de telefoon niet opgenomen. Interessant in deze cultuur: het is minder erg om niet op te komen dagen dan over de telefoon te zeggen dat je liever niet wilt komen…

Onlangs hadden we openschooldag van ons verloskundigentrainingsprogramma. De dag werd geopend met toespraken van officials uit onze omgeving en een aantal mensen van ons project (op de foto mijn toespraak). Daarna waren er kraampjes waarin de studenten iets lieten zien van wat ze leren. Deze kraampjes moesten uiteraard ook door de officials bezocht worden!

Een dans van een aantal studenten waar de 6 stappen van het handen wassen worden uitgebeeld

De chairman van een van onze locale overheden gaat op de foto ‘I love being a midwife’

En nu heb ik bijna 2 weken vakantie! Ik ben met een vriendin in het guest house van een ziekenhuis in het zuiden van Bangladesh. Het is hier heel rustig op een groot terrein, we kunnen de weg niet eens horen! Vogels, zonnetje erbij. Ik ben echt toe aan vakantie en hoop echte een beetje tot rust te komen. Morgen gaan we een dagje naar het strand. Moeten we wel een uurtje met de bus…