Afgelopen week is mijn zus met haar man en kinderen op bezoek geweest. Het was een gelegenheid om hen een deel van mijn werk hier te laten zien. Mijn zus en mijn nicht hesen zich sportief in Bangladeshi kleding. Ik gaf een rondleiding in het ziekenhuis, mijn zus keek een keer mee met een visite en zelfs met een operatie. We bezochten een ’safe delivery unit’ in een dorp een eindje bij ons vandaan, em een groep voor jongeren. Het doel van die groep is (onder andere) om te voorkomen dat jongeren te jong trouwen. Daarnaast gingen we bij een van onze verpleeghulpen thuis op bezoek.

Een trip naar Saidpur, het dichtstbij gelegen stadje, om in te kopen. In het regenseizoen kwamen we in een flinke hoosbui terecht…

Na een treinreis naar Dhaka brachten we een middag door in de Dutch club (inclusief zwemmen!) en de tweede dag bezochten we de oude stad met de rivierhaven waar alle veerboten vanuit het zuiden van het land aankomen. Het was een genot om ze allemaal zo een week lang bij mij te hebben en de banden aan te halen.

In Bangladesh zitten we in het regenseizoen. Tot op zekere hoogte is dat een zegen: de rijstvelden lopen onder water en er hoeft dus niet geïrrigeerd te worden om de rijst te planten. En op de dagen dat het regent is het koeler.
Helaas betekent het ook dat de rivieren meer water hebben. De grote rivieren komen via India uit Nepal en verzamelen flink wat water onderweg.

In ons werkgebied zijn gemeenschappen in ‘char’ gebieden: een soort zandbanken in de rivieren die niet elk jaar onderlopen en waar mensen op gaan wonen om het land te verbouwen. Dit jaar zijn delen van die ‘char’ gebieden onder water gelopen.

Dit is een foto die ik afgelopen week heb genomen toen ik terug uit Dhaka kwam. In het midden de Jamuna rivier, eromheen het ‘gewone’ land.

Omdat de mensen in de gebieden die onder water zijn gelopen ook hun etensvoorraden kwijt zijn, bestaat de noodhulp uit het uitdelen van voedselpakketten: Een zak met 10kg rijst, 1kg linzen, een liter olie en een kilo zout.

Afgelopen vrijdag hebben we met een grote groep vrijwilligers zakken gevuld. Het doel was 1960 voedselpakketten. Dat is heel veel rijst!!

Het geeft wel voldoening om die pakketten met zijn allen voor elkaar te krijgen, maar mijn handen zijn dit werk zeker niet gewend. Ik heb diverse blaren aan mijn vingers opgelopen!