Afgelopen weekend was de bruiloft van de dochter van onze hulp Rani. Deze dochter trouwde, nadat zij afgelopen jaar haar Bachelor's graad heeft behaald, met een jonge man die hier ook in de buurt is opgegroeid en die zij al jaren kent. Toch is het naar westerse begrippen zeker geen huwelijk uit liefde. Zij kennen elkaar van een afstandje, hij vond haar leuk en zij heeft weinig tegen hem. Hij heeft zich door de jaren heen bereid getoond te wachten tot zij haar studie had voltooid, maar toen de knoop een aantal maanden geleden moest worden doorgehakt of ze wel of niet zou trouwen ging haar voorkeur eigenlijk uit naar verder studeren. Uiteindelijk heeft ze toch besloten te trouwen. De diepere beweegredenen zijn voor mij moeilijk te bevatten.

Hoe het ook zij, rond het feest leek iedereen, inclusief het bruidspaar, blij met het huwelijk.

De feestelijkheden begonnen met een 'vrijgezellenavond', of het Bengaalse alternatief daarvoor: de Gaer Holud (letterlijk: geel op de huid). Die werd apart in het huis van de bruidegom voor hem en in het huis van de bruid voor haar gehouden. Wij gingen naar het huis van de bruid, ongeveer 10 minuten lopen vanaf het ziekenhuis. De bruid en haar zussen zaten, ongeveer 2 uur later dan aangekondigd in de uitnodiging, op een podium en kregen van alle gasten kurkuma (een geel poeder dat hier heel veel als kruid wordt gebruikt) gemengd met olie opgesmeerd, een hapje eten en een slokje water gevoerd. Daarnaast was er iets te eten, muziek en was er over het geheel genomen een uitgelaten stemming. Ook als gasten ontkwamen we niet aan het ingesmeerd worden met geel...

Mijn voeten waren de volgende dag ondanks goed douchen nog steeds geel....

De bruid krijgt een klein hapje zoetigheid....

Op vrijdag was de bruiloft.

Het is een christelijk stel, dus het huwelijk werd in de kerk ingezegend.

Het bruidspaar met haar 2 zussen, haar vader, haar zwager, de dominee en nog een nichtje. Ik vind het contrast tussen de prachtige bruidssari en het t-shirt van de zwager wel vermakelijk.

Geen feest is compleet zonder een maaltijd; na afloop gaat het erom dat je kunt vertellen hoeveel mensen te eten hebben gekregen en wat je ze hebt kunnen voorzetten. Omdat we zowel de ouders van de bruid (onze hulp Rani) als de ouders van de bruidegom (zijn moeder werkt in onze kliniek voor zwangerschapscontroles) kenden, kregen we zowel op vrijdag als op zaterdag een heerlijke rijstmaaltijd voorgezet. Daarbij gaat het wel altijd een beetje om massaproductie. Je eet en je gaat weg zodat de volgende groep mensen kan zitten om te eten.

Het gaat niet om kleine hoeveelheden rijst....

En natuurlijk krijgt het bruidspaar grote ladingen cadeaus......

Ondertussen ben ik natuurlijk ook nog aan het werk. Ik zal de volgende keer daar weer iets over vertellen.