Eerder deze maand, op 9 december, was het Begum Rokeya dag. Een dag waarop Begum Rokeya, een vrouw die voor onderwijs van vrouwen vocht als middel voor emancipatie van vrouwen, wordt herdacht. Zij werd geboren in onze regio en was een bekende naam in Kolkata in het begin van de 20e eeuw. Bij ons stond de viering in het kader van het vechten tegen geweld tegen en onderdrukking van vrouwen. Zoals op de ‘banner’ staat: Leave no one behind: end violence against women and girls.

Er was een mars door voornamelijk onze verloskunde-leerlingen en er waren speeches. Het is een thema dat niet genoeg aandacht kan krijgen in een land waar meisjes soms niet naar school kunnen omdat het niet veilig is om naar school te gaan en waar geweld door een echtgenoot vaak als normaal wordt gezien.

De tekst op de lijst die ik in de foto vasthoud meldt: Gender Based Violence in Education is a Human Right Issue. Zero Tolerance for (Gender) Based Violence in Education.

Zoals de meesten van jullie weten is het de adventstijd. We leven toe naar kerst. Bij ons op het ziekenhuisterrein houdt een deel van de voorbereiding in dat de verlichte sterren voor op de daken worden voorbereid. De bamboe skeletten worden beplakt met gekleurd papier en later met plastic en dan op lange bamboestaken strategisch over het terrein verspreid. Wij doen dat hier op ons terrein maar het is een wijdverspreid fenomeen in het land. Overal waar christenen zijn kun je voor de kerst de verlichtte sterren boven de daken uit zien steken.

Als laatste nog beelden van de rijstoogst die binnen wordt gehaald. In de zomer hadden we heftige overstromingen en er was angst dat de oogst zou tegenvallen, maar dat is niet zo. De oogst is wel een aantal weken later dan normaal, maar de hoeveelheid rijst is goed.

In het ziekenhuis merken we de gevolgen van de oogst zeker. Mensen hebben het te druk om naar het ziekenhuis te komen. Aan de andere kant krijgen we ook verwondingen die het gevolg zijn van de activiteiten. Mannen die zich in de vingers hebben gesneden tijdens het oogsten, maar ook kinderen die de vingers in een machine om de rijst te dorsen hebben gestoken...

Als laatste nog een foto van mij aan het werk. En van een kindje met een defect van de buikwand(omphalocele) sinds haar geboorte. Normaalgesproken hebben we geen artsen om anesthesie te geven, maar met dit kind hadden we gewacht tot we 2 weken lang een arts-anesthesist op bezoek hadden. Bij de operatie om de buikwand te sluiten bleek de hele lever buiten de buik te liggen en zich maar met moeite terug in de buik te laten duwen. Wel spannend om te zien of er iets zou afknikken nadat de lever en de darmen naar binnen waren geduwd. Gelukkig ging alles voorspoedig en kon het kind na een dikke week naar huis. Op termijn zal het matje wat ik gebruikt heb om de buik te sluiten er nog een keer uit moeten, maar dat is pas over een paar jaar.

08_DSCN2409 Preop.jpg