Na mijn vorige webpost waarin ik schreef over de politieke onrust zijn de afgelopen weken bijna een anticlimax geweest. De dag van de verkiezingen op 5 januari was erg onrustig met een hoop geweld en de verwachting was dat het geweld daarna gewoon door zou gaan. Dat is niet gebeurd.

De regeringspartij beweert dat er vrije en eerlijke verkiezingen zijn gehouden. Omdat de grote oppositiepartijen de verkiezingen boycotten, won de regeringspartij met overweldigende meerderheid. De grote oppositiepartijen hebben nu dan ook geen zetels meer in het parlement en hebben daarmee officieel geen stem meer. Ik had verwacht dat ze nu een grote protestactie op touw zouden zetten, maar de afgelopen weken zijn erg rustig geweest zonder stakingen of transportblokkades. Dit betekent dat het gewone leven weer op gang komt. Mensen kunnen weer gewoon naar het ziekenhuis reizen en het is weer drukker in de polikliniek. Je merkt wel dat niemand nog durft te geloven dat het ook zo zal blijven en alle plannen worden gemaakt onder voorbehoud van aanhoudende rust.

De afgelopen 1,5 maanden is het redelijk koud geweest. Minder koud dan de winter vorig jaar, maar wel minimum temperaturen rond de 11 graden. Er zijn dagen dat het de hele dag mistig blijft en dan is het echt ‘waterkoud’. De dagen dat de zon het wel redt, is het daarentegen echt aangenaam. Ik zit nu bijvoorbeeld met een kopje thee in de zon en het is denk ik zo'n 20 graden. In de komende maand zal het snel warmer worden en halverwege maart zullen we zijn vergeten dat het ooit koud was…

In de afgelopen maand is een huisgenote van mij terug naar de VS verhuisd en ik heb nu een grotere kamer in ons huis. Ik heb deze nieuwe kamer met veel plezier ingericht en geniet van de extra ruimte. In de komende maanden komen er nog nieuwe boekenkasten en een bankje. Extra bonus is een balkonnetje met een deur naar mijn kamer. Dit balkonnetje mocht ik hiervoor ook al gebruiken, maar de drempel is lager nu ik niet meer door de kamer van iemand anders heen hoef.

In de afgelopen week is ineens de aanplant van rijst weer begonnen. De velden waar ik op uitkijk zijn min of meer in één onder water gezet (het kleine stro-huisje herbergt de elektrische waterpomp) en in de afgelopen 2 dagen is de rijst geplant. Als je goed kijkt zie je dat de rest van het land nog echt droog is. De eerste regen verwachten we pas in maart.

In de komende maand komt mijn voorganger voor een aantal weken terug naar Bangladesh. Hij komt vooral om kinderen met een gespleten lip of verhemelte te opereren, maar ik zie er ook naar uit om met hem over een aantal dingen waar ik tegenaan ben gelopen te spreken. Het zal goed zijn om te horen hoe hij bepaalde patiënten zou behandelen zodat ik mijn eigen protocollen daarop kan aanpassen.

Er is vandaag een ‘mela’ (soort markt/kermis) voor de staf van het community and development program. Zo’n 1000 man worden verwacht met spelletjes en kraampjes waarin de verschillende takken van het werk worden uitgestald. Voor een deel is daar enorm veel werk in gestoken. Hieronder een impressie.

De feesttent die speciaal voor de gelegenheid is gebouwd.

De verschillende kraampjes waarin deelprojecten worden tentoongesteld.

Dorpje nagemaakt met rijst aangeplant en een vijver met echte vissen erin.

Uitleg van de keten van zorg met community clinics en het ziekenhuis waarnaar kan worden doorverwezen.