Afgelopen zaterdag ben ik met Joanne, een andere Nederlandse, die hier in de administratie werkt naar een bruiloft geweest. Strikt genomen was het niet de bruiloft - die had al op donderdag plaatsgevonden - maar was die de Bouw-bhat, de rijstmaaltijd voor de bruid. Het huwelijk had plaats gevonden in het dorp van de bruid, dit was de rijstmaaltijd om de bruid welkom te heten in het ‘dorp’ van de bruidegom. De bruidegom is een man die als inkoper in ons project werkt en uit onze districts-hoofdstad Dinajpur komt. De maaltijd werd niet bij hem thuis gehouden maar in een gehuurde hal, die er naar mijn smaak een beetje kaal uitzag. Wij waren met een aantal busjes naar Dinajpur afgereisd in ons paasbest en werden na aankomst van de bruidegom van rijst voorzien.

Zoals je op de foto kunt zien bestond het tafelkleed uit krantepapier. Hier konden we de botjes van het vlees en andere dingen die we niet wilden eten op kwijt. Toen wij klaar waren met eten, werd de tafel afgeruimd het ‘tafelkleed’ weggegooid en de tafel weer gedekt voor het volgende groepje. Zoals je ziet was er geen bestek en at iedereen met zijn rechter hand, iets wat hier in Bangladesh heel normaal is, zelfs in de hoogste klassen. Ikzelf vind het ook makkelijker om het vlees met de hand van de botjes af te halen.

Toen wij klaar waren met eten kwam de bruid ook aan. Haar taak was om op een speciaal podium te zitten en mooi te wezen en de gasten de gelegenheid te geven om op de foto met haar te gaan. Wij kregen het met moeite voor elkaar om ook de bruidegom op onze foto te krijgen!

Dit is het uitzicht vanuit mijn balkon. Afgelopen vrijdagnacht heeft het hier heel hard geregend en de rijstvelden zijn mooi gevuld met water. Voor een deel zijn ze al geploegd, dus binnenkort zal er weer geplant gaan worden. Het groen wat je nu op de foto ziet is onkruid….

Wat mijn werk betreft gaat het goed. Ik blijf vergroeiingen na brandwonden opereren en kan steeds beter inschatten welke operaties moeilijk zullen zijn. Daarnaast heb ik in de afgelopen weken ook wat buikoperaties gedaan en die operaties blijven toch een beetje mijn ‘eerste liefde’.

In de afgelopen maand heb ik ook nog een paar diensten voor de gynaecologie/verloskunde gedaan. In tegenstelling tot mijn positie als enige chirurg is dat een team dat met een grotere groep dokters draait en ik vind het leuk om weer een beetje meer onderdeel te worden van dat team.

Over 2 weken ga ik voor 2 weken op vakantie ‘in eigen land’. Ik ga naar het zuidoosten naar een missieziekenhuis tussen Chittagong en Cox’s Bazaar. De voornaamste attractie van dat ziekenhuis is dat ze een zwembad hebben en dat het helemaal weg van mijn ziekenhuis is. Ik ben er nog nooit geweest, dus het zal ook interessant zijn om te zien hoe ze de dingen daar doen, al ben ik niet van plan om buiten een rondleiding door het ziekenhuis daar veel tijd door te brengen. Verder zullen we een paar uitstapjes vanuit het ziekenhuis gaan doen.

Ik houd jullie op de hoogte!