Jarig geweest
Geschreven door Antje op 12 maart 2013 20:53
Alweer bijna een maand na mijn vorige bericht. Toen zou mijn eerste urologie 'kamp' net beginnen. Die week was een intensieve week. Uiteindelijk had ik 3 urologen op bezoek, waarvan er één de operaties deed en twee assisteerden. In 3,5 dag hebben ze 14 patiënten geopereerd en vandaag is de laatste ervan ontslagen. Gedurende die week was ik ervoor verantwoordelijk om de logistiek op de rails te houden zodat de gast-artsen de juiste patiënten te zien kregen en konden opereren zonder al teveel uitstel. Verder liep ik 's morgens voor we begonnen te opereren een rondje visite en waren we vrij lang bezig met opereren. Ik had in eerste instantie het idee dat ik zelf bepaalde kleine operaties zou kunnen leren (voor de kenners: hoe opereer ik een hypospadie?) maar ik heb vooral geleerd dat het allemaal ingewikkelder is dan het lijkt. Ik kan nu wel beter herkennen wat de eenvoudige en wat de gecompliceerde operaties zijn en dat is ook mooi meegenomen.
Verder kan ik jullie vertellen dat ik sinds afgelopen zaterdag 45 jaar oud ben. Mijn vader had besloten dat dat een goede gelegenheid was om bij mij op bezoek te komen, wat erg gezellig is. Zijn bezoek betekende ook dat ik mijn verjaardag niet echt kon negeren. Uiteindelijk heb ik het vrij groots maar toch ontspannen aangepakt. Op het veldje naast mijn huis heb ik een barbecue gehouden. Ik had alle buitenlanders en ongeveer 25 Bangladeshi mensen uitgenodigd, uiteindelijk kwamen er zo'n 60 man.
Het was precies goed (zie foto), iedereen had of een salade of een toetje meegenomen, voor het vlees was gezorgd en de temperatuur was ook perfect. 's Middags was het wat erg warm geweest, maar tijdens het feestje zakte de zon achter de bomen en was het heel aangenaam. Uiteindelijk werd het feest met een kampvuurtje afgesloten. Ik voelde me echt het midden van de belangstelling zonder dat ik de stress had gehad van het organiseren van een groot feest. En nu hoef ik de komende 5 jaar mijn verjaardag niet perse te vieren :-)
Komende week is het de bedoeling dat ik met mijn vader op reis ga naar een project in het zuiden van het land, waar ik in 1998 en 1999 heb gewerkt. Het is echter de laatste weken wat onrustig in het land, dus het blijft een beetje onzeker of het veilig is om te reizen. Op het ogenblik organiseren we de hele reis, maar blijven we ook bereid om het op korte termijn af te blazen. Ik zie er wel naar uit om te zien wat er van het project is geworden, met name omdat ik toen mede aan het begin heb gestaan van het openen van het ziekenhuis.
Ik zal jullie op de hoogte houden.