Sinds enkele dagen ben ik weer thuis in Bangladesh! Het is goed om weer thuis te zijn, mijn gewone gang te gaan en weer te beginnen met werken. Het is hier het einde van de ramadan en dat betekent dat het tempo in het land minder hoog is dan anders. Er komen minder patiënten naar het ziekenhuis en onze stafleden die moslim zijn gaan in de komende tijd in ieder geval een paar dagen met verlof.

Mijn tijd in Nederland was goed. Voor ik met verlof ging leek 4 maanden heel lang, maar de tijd is snel voorbij gegaan.

In de tweede week van februari ging ik allereerst naar een medische bijscholingsconferentie in Thailand. Dit is een conferentie die door een Amerikaanse christelijke organisatie wordt georganiseerd speciaal voor mensen zoals ik die in het buitenland werken en niet regelmatig naar bijscholingen kunnen gaan. Naast een intensief programma, met degelijke voordrachten om ons bij te praten over de laatste ontwikkelingen in de chirurgie en ons te helpen die ontwikkelingen in onze eigen setting toe te passen, is het ook een goede gelegenheid om mensen te ontmoeten in vergelijkbare situaties. De conferentie werd gehouden in een vrij luxe resort. Al met al is de conferentie naast bijscholing ook bedoeld om ons te laten bijkomen.

Eind februari kwam ik dan rechtstreeks uit Thailand naar Nederland. Ik werd opgewacht door mijn familie, altijd fijn om te weten dat ik welkom ben….

Mijn tijd in Nederland heb ik doorgebracht met een mix van praatjes, mensen ontmoeten, bijscholen en vakantie.

Hieronder een plaatje van mijn voordracht in mijn kerk in Maastricht. Naast Maastricht ben ik in een aantal andere kerken geweest en heb ook nog in een aantal privé-situaties mijn presentatie kunnen laten zien. Het is bijzonder om te ervaren dat jullie allemaal geïnteresseerd zijn in mijn verhaal en door mee te leven en te bidden en zo deel kunnen zijn van mijn werk in Bangladesh.

Wat vakantie betreft: Ik was erg blij dat ik 12 dagen op de Eendracht mocht varen. Voor ik naar Bangladesh vertrok, voer ik op dit schip als vrijwillig bootsman en ik heb ervan genoten (ondanks zeeziekte) dat ik weer met oude bekenden en nieuwe Eendrachters dit schip mocht varen. Naast het varen op het grote schip heb ik ook nog enkele dagen met vrienden op een kleiner schip door Friesland gevaren. Mooi weer, wisselende wind, goede vrienden: duidelijk vakantie dus.

Gedurende mijn tijd in Nederland is mijn jongste nichtje geboren. Dat was veel te vroeg, zij was pas in de komende maand uitgerekend. Bij de geboorte woog ze minder dan 1 kg en ligt nog steeds in het ziekenhuis. Ik ben dankbaar dat ik in de spannendste tijd na haar geboorte in Nederland was en mee kon leven. Haar 2 oudere broers verbleven gedurende 2 maanden bij mijn ouders. Omdat ik ook veel bij mijn ouders was kon ik ze intensief meemaken. Ik heb ervan genoten deze 2 jongens mee te maken en zo op een bijzondere manier te leren kennen. Op se foto hieronder ben ik onderweg met mijn neefjes naar het ziekenhuis (en natuurlijk moest er op elke steen geklommen worden).

Verder ben ik vooral bezig geweest met bijscholingen. Ik moet dit jaar opnieuw registreren als chirurg in Nederland en om aan de voorwaarden te voldoen heb ik nog een aantal punten nodig. Ik heb een aantal conferenties en symposia bezocht en verder ben ik online bezig geweest. Ik hoop binnenkort genoeg punten te hebben en dan weer een registratie voor 5 jaar te krijgen.

De komende week in Bangladesh zal redelijk rustig zijn. Morgen is het in Bangladesh het suikerfeest (einde van de Ramadan) en daarom zijn de mensen vooral met familie bezig en hebben we ook een aantal vrije dagen. Het is wel lekker om tijd te hebben om met mensen bij te praten voordat mijn taken als chirurg en als medisch directeur weer in volle hevigheid losbarsten!