Mijn ouders zijn op bezoek! Dat is een goede aanleiding om wat door Bangladesh te gaan reizen. Ik heb ze in Dhaka op het vliegveld opgehaald en we zijn de laatste paar dagen op bezoek geweest bij een project in Mymensingh, een provinciestad ongeveer 130km ten noorden van Dhaka. De reis ging per trein en in de bijgevoegde foto's laat ik jullie iets van het leven rondom het spoor zien. Het bijzondere van reizen met mijn ouders is dat hen dingen opvallen, die ik al niet meer zie.

Mijn vader en ik wachten op de trein. De trein kwam redelijk op tijd, slechts een half uur te laat.

Een trein richting het centrum van Dhaka, de mensen die op het dak zitten betalen niet voor een kaartje. Regelmatig gebeuren er echter ongelukken met het omhoog en omlaag klimmen.

Tijdens tussenstops zijn er veel mensen die hun geld verdienen met het verkopen van snacks. Let op de rechter arm van de popcornverkoper.....

Onderhandelen over de prijs van de accu-aangedreven 'autoriksja', het transport van het station naar het project.

Boodschappen doen voor het ontbijt.

Gisteren zijn we na een lange treinreis weer in LAMB hospital aangekomen. Het is goed om weer terug te zijn. Op het ogenblik is er veel politieke onrust in het land omdat we binnenkort verkiezingen krijgen en de regering en de oppositie het er niet over eens zijn hoe die verkiezingen georganiseerd moeten worden. Dit betekent dat reizen een zeker risico met zich meebrengt. Treinen zijn tot nu toe altijd behoorlijk veilig geweest, maar dat lijkt nu ook een beetje te veranderen. De rails hier in het noorden zijn de afgelopen week op verschillende plaatsen gesaboteerd. Onze trein was een beetje vertraagd, maar verder zonder incidenten. Het reizen naar en van het station was een beetje lastiger dan anders, maar ook dat ging goed.

In de komende twee weken zijn mijn ouders en ik bij mij thuis, daarna ga ik weer met hen mee naar Dhaka om ze naar het vliegveld te brengen. In die tijd ben ik gewoon aan het werk. Wel is het voor mij rustiger dan anders omdat er een gynaecologe uit Engeland is om vesicovaginale fistels (een verbinding tussen de blaas en de vagina waardoor vrouwen voortdurend urine lekken) te opereren. In die tijd doe ik alleen maar acute chirurgie zodat zij zoveel mogelijk patiënten kan helpen. Op zich komt dat goed uit, dan heb ik wat meer tijd en energie voor mijn ouders.