Terwijl ik dit zit te schrijven loopt de dag dat er verkiezingen in Bangladesh zijn gehouden ten einde. In zekere zin is het een deprimerende dag. Het is een verkiezing die de regeringspartij heeft laten doorgaan ondanks het feit dat de oppositie vanaf het begin geblokkeerd heeft. Dit uitte zich de afgelopen 2 maanden in toenemende stakingen en transport blokkades. In de afgelopen weken is dit zodanig toegenomen dat reizen uitermate moeilijk is geworden en we het advies hebben gekregen niet te reizen als het niet nodig is. Een gevolg voor mij persoonlijk is dat de korte vakantie die ik na de kerst had gepland niet door kon gaan.

De kerstdagen en oud en nieuw hier waren een mooi feest. Er waren een aantal bijeenkomsten met de buitenlanders van het project en er was een kerstfeest in de kerk dat werd afgesloten met een grote rijstmaaltijd voor 750 mensen! Eerste kerstdag kwam het zonnetje zelfs nog tevoorschijn en was het dus niet al te koud.

Op het werk waren er ook nog allerlei kerstfeesten. Een kerstfeest in de hal van de polikliniek met een verjaardagstaart voor Jezus, een kerstfeest met de verpleegkundigen waarin we het kerstverhaal konden uitleggen en een kerstfeest voor alle artsen. Daarnaast was er ook nog een kerstfeest voor alle staf waarin de verschillende afdelingen de opdracht hadden gekregen een traditioneel lied te maken over een deel van het kerstfeest. Iedereen had hier veel werk in gestoken. Er is altijd een soort wedstrijd tussen de verschillende afdelingen op dit staffeest en dat was te merken.

Herders met levende schapen

Oud en nieuw is wat mij betreft altijd iets minder groots en hier is dat nog eens extra zo omdat mensen hier eigenlijk niet gewend zijn om tot middernacht op te blijven. Dus er was wel een feestje met een kampvuur, maar tegen middernacht lag iedereen (inclusief ikzelf) alweer op bed. Op 1 januari was er weer een kerkdienst met na afloop een kleinere maaltijd.

En dan zijn we nu weer gewoon aan het werk, zij het met de beperking dat er transportblokkades zijn en mensen dus heel moeilijk in het ziekenhuis kunnen komen.

Vandaag draaiden we in het ziekenhuis zondagsdienst omdat het verkiezingen waren. Het politieke geweld kwam wel heel dichtbij toen we gewonden van politieke confrontaties binnenkregen. Eerst een man waar door oppositiemensen op in was gehakt omdat hij wilde gaan stemmen; later slachtoffers van een confrontatie tussen politie en oppositie.

Het ziet er ook nog niet naar uit dat de protesten na vandaag voorbij zullen zijn. De oppositie zal de uitslag van de verkiezingen, wat die ook zal zijn, niet accepteren. Er is geen makkelijke oplossing voor dit probleem.

Om dit bericht toch maar af te sluiten op een iets optimistischere noot, hier de foto's van Nondita, een meisje van 7 jaar oud, die een aantal jaren geleden verbrand is geraakt toen haar kleding vlam heeft gevat. Zij had een verlittekening van haar hals en beide oksels. Na twee operaties kon zij worden ontslagen met weer hele redelijke bewegelijkheid van beide armen. En haar gezicht is fantastisch veranderd!

Nondita en haar moeder