Ik ben in Nederland
Geschreven door Antje op 3 december 2014 12:11
Mijn vorige webpost is alweer 6 weken geleden. Toen zat ik op het vliegveld op mijn vlucht te wachten. Dat lijkt nu alweer lang geleden. Sinds mijn terugkomst in Nederland voel ik mij vooral verwend. Ik heb van een oom en tante een klein rood autootje tot mijn beschikking gekregen en rijd daarmee door het hele land.
Daarnaast worden mij overal waar ik kom logeeradressen aangeboden en krijg ik het beste eten voorgezet. Kortom: ik kom niets tekort (en ben ook alweer 5 kg aangekomen). Op het ogenblik ben ik vooral bij mijn ouders in Oosterbeek met uitstapjes naar de rest van het land.
Eind oktober ben ik allereerst lekker gaan klussen op de Eendracht. De Eendracht is een driemastschoener van 58 meter lang waarop ik voor mijn vertrek naar Bangladesh als vrijwillig bootsman voer. Het schip lag nu in dok, dus er viel niet te varen, maar er was een hoop te klussen. Tegen het einde van de 10 dagen die ik op het schip doorbracht werden we weer te water gelaten. Ik geniet er altijd van om met verstand op nul heel hard te werken en vooral om in hoekjes van het schip te komen waar je normaalgesproken niet komt. Ik merk hierbij wel dat ik ouder word. Ik had na 10 dagen op de Eendracht nog weken last van mijn knieën!
De afgelopen 2 weken liep ik stage in het brandwondencentrum in Beverwijk. In mijn werk in Bangladesh kom ik meer brandwonden tegen dan waar ik voor ben opgeleid en ben in de afgelopen 2 jaar ook tegen mijn beperkingen aangelopen. Nu had ik de gelegenheid om te zien wat de moderne aanpak van brandwonden is, hoe je beslist wanneer en hoe er geopereerd moet worden en wat de (on)mogelijkheden zijn van de zorg. Daarnaast had ik de gelegenheid om de foto’s die ik van patiënten, die ik met contracturen van brandwonden heb behandeld, samen met de brandwondenarts en een van de plastisch chirurgen te bekijken. Een hele fijne gelegenheid en een zeer leerzame ervaring.
In deze 2 weken logeerde ik bij de collega die de stage voor mij had georganiseerd. Ik ken haar nog uit Maastricht en werd koninklijk ontvangen. Het was fantastisch om haar en haar man zo beter te leren kennen.
Vanaf nu heb ik geen officiële stages of congressen meer gepland maar ben vooral bezig om mensen op te zoeken (lang leve het rode autootje!). Wel ga ik op verschillende plaatsen nog iets over mijn werk vertellen. Daarbij zijn jullie uiteraard ook van harte uitgenodigd.
- 7 december 10 uur: in de kerkdienst van de Baptistengemeente Maastricht
- 21 december 10.30 uur: in de kerkdienst van het Baken, Eindhoven
- 4 januari 15 uur: in de schuur van mijn zus, Schoonrewoerd
Zie voor nadere gegevens ‘Nieuws vanuit de TFC' op de home page.