Kerst begon hier al halverwege december met allerlei kerstvieringen. Hieronder de foto van het kerstfeest in de polikliniek waar liederen werden gezongen en toen ter ere van Jezus' verjaardag een taart werd aangesneden. Aan mij als chirurg de eer om de taart in zoveel mogelijk stukjes te snijden :-)

Dan was er het kerstfeest voor onze staf. Speciaal voor de gelegenheid was er een feesttent opgebouwd waarin we deze viering, maar ook die voor de afsluiting van het schooljaar van de school en het feest voor de viering van het einde van de burgeroorlog in 1971, kon worden gehouden. Omdat er geen risico is op regen in het koude seizoen hier ging het om een feesttent van dun doek en bamboe palen. Op deze foto is de slotscène van het kerstverhaal, met voor de oplettende kijker levende schapen, te zien.

In verband met de onzekere veiligheidssituatie in Bangladesh, na een aantal aanslagen op buitenlanders, hebben we sinds november politiebewaking op het terrein. Op de onderstaande foto zie je de feesttent met de politieagenten die de wacht houden en zo ook het kerstverhaal te horen krijgen.

Van het kerstfeest zelf heb ik geen foto’s gemaakt dit jaar. We vierden kerstavond met alle singles bij ons thuis en op kerstdag was er een kerkdienst in de morgen, een grote rijstmaaltijd voor de lunch en dan de gelegenheid om bezoekjes af te leggen bij onze vrienden en collega’s om ze een gelukkig kerstfeest te wensen en de speciale kerstgebakjes van hen te proeven.

Bijzonder was de avond van de 25e waarin we een kerstliederen-zing-avond hadden. We waren met heel veel mensen, er waren diverse families die ouders op bezoek hadden en het was gaaf om al die kerstliederen veelal meerstemmig te zingen.

En de dag na kerst was het weer een gewone werkdag….

Oudejaarsdag was ook bijzonder. Deze maand bestaat LAMB project 40 jaar en dat wordt groots gevierd. We gingen met een busje naar Rangpur (ruim een uur rijden bij ons vandaan) om daar allerlei VIPs uit te nodig om naar het feest te komen. Het hoofd van de kindergeneeskunde, het hoofd van gynaecologie, het hoofd van ons revalidatieprogramma voor kinderen, onze hospital administrator en ik in mijn hoedanigheid als nieuwe medisch directeur. Het was een dag waarin we op allerlei plaatsen vriendelijk werden ontvangen (3 buitenlandse vrouwen in sari en 2 Bangladeshi mannen), maar ook vaak moesten wachten tot er tijd voor ons was. Op de foto zitten we in het kantoor van de decaan van de medische faculteit in Rangpur, op de achtergrond de beelden van 16 bewakingscameras op het scherm….

Ondertussen ben ik nu ruim een week de medisch directeur en ik moet toegeven dat het niet meevalt. Met name het op een rijtje houden wat er allemaal moet gebeuren en wat belangrijk is en wat kan wachten valt nog niet mee.

Als troost kan ik mezelf voorhouden dat afgelopen week ook extreem druk was met acute operaties en dat dus zelfs de tijden die ik apart had gezet voor administratie in de praktijk werden op geslokt door andere dingen. Ik hoop en bid dat het in de komende weken in een wat rustiger vaarwater terecht zal komen.

Hieronder nog een foto van het uitzicht vanuit mijn balkonnetje. De rijst is eind november/begin december allemaal geoogst en de velden liggen er kaal bij. Er is een strookje groen te zien waar de nieuwe rijst aan het groeien is. Binnenkort zal die groot genoeg zijn om uitgeplant te worden. Nog een paar weken en dan zullen ze waarschijnlijk beginnen met irrigeren en wordt mijn uitzicht weer groen!