Zojuist heb ik mijn laatste weblog bekeken en tot mijn schrik gezien dat dat bericht al drie maanden oud is. De laatste foto van dat bericht toont het planten van de rijst, die in de laatste 2 weken is geoogst. De tijd vliegt!

De afgelopen maanden ben ik druk geweest. Mijn werk als medisch directeur van het ziekenhuis laat zich maar moeizaam met mijn werk als chirurg combineren en ik ben ook nog eens niet de beste manager. Wel merk ik dat ik in mijn taak groei en de processen binnen de organisatie beter begin te begrijpen.

In april ben ik 2 weken naar een bijscholingscongres in Griekenland geweest. Erg nuttig, veel geleerd en het was gewoon leuk om weer eens chirurgisch bijgeschoold te worden. Er waren ongeveer 30 chirurgen die allemaal in ontwikkelingslanden werken, goed om met hen te sparren.

Aansluitend ben ik een week naar Kreta geweest, waar ook mijn moeder en zus naartoe gekomen zijn. De sinaasappels op Kreta waren rijp wat we vierden met zoveel verse jus als we konden drinken.

Hier een paar beelden van het uitzicht vanuit mijn balkon. Dit is de weg naar het stadje Parbatipur. Het was de eerste keer dat ik hier een dorsmachine aan het werk zag.

Vanmorgen waren deze mannen aan het maaien. In 2 uur waren 3 velden gemaaid. De schoven liggen nog wel te wachten tot ze van het veld gedragen zullen worden.

Een van de uitdrukkingen die me de laatste tijd hebben aangesproken is: ‘ami kormo kore khai’ hetgeen zoveel betekent als ‘ik eet als ik gewerkt heb’. Het is een manier van uitdrukken dat je dagloner bent. Veel van mijn patiënten zeggen dat als ze duidelijk willen maken dat ze moeite hebben om de rekening te betalen of zich niet kunnen veroorloven om ergens anders behandeld te worden. Gelukkig hebben we in ons ziekenhuis een ‘poor fund’, een fonds dat mensen helpt hun rekening te betalen als ze inderdaad arm zijn. Er is een commissie die bepaalt hoeveel subsidie een patiënt krijgt met een systeem dat beoordeelt hoe arm iemand is. Het doel is dat mensen die arm zijn hulp krijgen, maar dat mensen die het zich wel kunnen veroorloven wel hun rekening betalen.

Hieronder twee foto’s van mensen die aan het aren lezen zijn. De velden waarin zij lopen zijn al gemaaid, zij zoeken naar halmen met rijst die niet zijn meegenomen. Een arbeidsintensief proces dat doet denken aan het verhaal van Ruth in de Bijbel…

Sinds ruim een week zijn de lychees rijp! Dit is de boom voor ons huis. Verse lychees zijn echt veel lekkerder dan de lychees uit blik die je soms in Nederland kunt krijgen. Een beloning voor het overleven van het warme weer :-)