Het aftellen is begonnen. Sinds ruim een week werk ik niet meer in het ziekenhuis in Maastricht en kan ik me dus volop concentreren op mijn vertrek. Ik ben nu het grootste deel van mijn tijd bij mijn ouders in Oosterbeek en we genieten erg van de tijd die we zo nog samen hebben. Daarnaast logeert de oudste dochter van mijn broer die in Spanje woont nu in Nederland, dus ook met haar kan ik nog wat tijd doorbrengen.

Tussendoor gaan de voorbereidingen natuurlijk gewoon verder. Zo hebben we een aantal kleren, die ik in Bangladesh kan gaan dragen, vermaakt zodat ze me iets beter passen. De bijgevoegde foto geeft een idee van hoe ik er in Bangladesh ongeveer bij zal lopen. Daarnaast zijn er gesprekken met mijn uitzendende organisatie, moeten de verzekeringen nog worden geregeld en moesten mijn vaccinaties worden opgefrist.

Vorige week waren er ineens vrienden, die ook in Bangladesh werken en na een zomer in Nederland weer terug zouden keren, die aanboden om een koffer van 30 kg mee te nemen. Uiteraard zei ik daar geen 'nee' tegen. Die koffer was in een halve dag gepakt en aan ze meegegeven!

En dan probeer ik nog een aantal dagen bij vrienden en mijn broers en mijn zus door te brengen. Ik geniet ervan om hun kinderen nog eens iets uitgebreider mee te maken voordat ik ze voor langere tijd niet meer zal zien.

Op zondag 9 september is mijn uitzenddienst in de kerk en zal er aansluitend een klein afscheidsfeestje zijn. Jullie zijn daar uiteraard allemaal voor uitgenodigd (zie de homepagina van deze website). Natuurlijk kan ik me goed voorstellen dat het voor de mensen die wat verder weg wonen niet haalbaar is om naar Maastricht te komen, maar weet dat je van harte welkom bent. Dat afscheid is dan ook echt het laatste afscheid, op 11 september vertrek ik naar Dhaka, de hoofdstad van Bangladesh, waar ik de komende 1,5 maanden taalstudie zal doen. Daar zal ik jullie tegen die tijd wat meer over vertellen.