Deze keer begin ik met een huiselijke scene op onze ‘sterilisatie afdeling’. Dat is een ruimte in onze operatieafdeling waar we thee drinken, maar waar ook de instrumenten en andere benodigdheden, zoals operatiejassen, worden verpakt om dan in de autoclaaf te worden gesteriliseerd. Op onderstaande foto’s zie je hoe onze steriele gazen worden bereid. Grote lappen met zo’n 10 lagen gaas-stof worden op maat geknipt, daarna worden de gaasjes met de hand gevouwen en dan in verschillende pakketten gesteriliseerd om gebruikt te kunnen worden op de afdelingen. Bij grotere operaties gebruiken we deze gaasjes liever niet omdat ze geen looddraad hebben en dus op röntgenfoto’s niet zichtbaar zijn als we er per ongeluk een achter zouden laten. We gebruiken dan een groter gaas van zo’n 30x30cm waarbij verschillende lagen aan elkaar genaaid zijn en dat dus moeilijker kwijt kan raken.

Mijn werk in de chirurgie blijft bij tijden moeilijk. Er zijn succesverhalen van patiënten die goed opknappen na een operatie en waarvan ik vrij zeker ben dat ze zonder mijn ingrijpen zouden zijn overleden, maar er zijn ook moeilijkere tijden. Deze week overleed een kind de nacht na een vrij grote operatie. Ondanks vrij intensieve zorg ging het kind toch heel hard achteruit. Het is frustrerend en moeilijk om zo een kind te verliezen zonder te weten waarom. Vooral omdat het dan ook moeilijk is om van de situatie te leren.

Recent ben ik ook nog op een verjaardagsfeest geweest van een meisje dat 1 jaar oud werd. Zij is de dochter van twee van onze artsen en de eerste verjaardag is altijd een groot feest. In dit geval was er een partytent opgebouwd, was de dominee gevraagd om voor het kind te bidden en was er een gigantische verjaardagstaart besteld. Aan de ene kant is het altijd mooi om te zien hoe gevierd wordt dat een kind het eerste jaar goed heeft overleefd, aan de andere kant voelt het een beetje vreemd om zo’n groot feest te houden voor een kind dat er zelf weinig van zal onthouden.