Vandaag is de laatste dag van een week vakantie die ik in Darjeeling heb doorgebracht. Darjeeling is een stadje in het voorgebergte van de Himalayas. In de Britse koloniale tijd werd het ontwikkeld als een vakantieoord, vooral voor mensen die de hitte van Calcutta wilden ontvluchten. Sommigen van hen brachten 6 maanden van het jaar in Darjeeling door. Het is hier prachtig! Vanuit het hotel waar we verblijven hebben we uitzicht op de bergen.

We deden er een dag over om hier te komen: bijna 3 uur van LAMB naar de grens tussen Bangladesh en India, 3 uur met formaliteiten aan de grens en dan nog eens 5 uur van de grens naar Darjeeling. Vooral het oversteken van de grens was een ervaring op zich. De Britten hebben bureaucratie in deze regio ingevoerd, maar deze bureaucratie is hier nog eens verder doorgevoerd. We hadden 4 plaatsen aan de Bangladeshi kant waar onze papieren werden gecontroleerd en nog eens 4 aan de Indiase kant.

Ook bijzonder was om te zien hoe plotseling de overgang is tussen het vlakke land van Bangladesh (vergelijkbaar met Nederland) naar laaggebergte en dan de Himalaya’s in de verte.

Hier in Darjeeling hebben we het vooral rustig aan gedaan. Ik ben op stap met mijn huidige baas, zijn vrouw en zijn ouders, die in 1997 en 1998 toen ik in het zuiden van Bangladesh werkte mijn bazen waren. Het is een ontspannen combinatie. Op een van de dagen hebben we ons naar de top van de hoogste heuvel in de buurt laten rijden en zijn terug gelopen naar ons hotel. Zo’n 10 km in totaal en een hoop hele mooie uitzichtspunten!

Gisteren zijn we met de trein naar het eerstvolgende plaatsje gereden. Een heel avontuur: de trein rijdt grotendeels op de straat en autos moeten hier rekening mee houden.

De winkeltjes komen ook akelig dichtbij!

Morgen gaan we terug naar huis. De komende twee weken worden druk met kerstactiviteiten en gewoon werk. Omdat ik afgelopen week weg ben geweest houd ik er rekening mee dat er een hoop patiënten op me zullen wachten.

Tussen kerst en oud en nieuw doen we geen geplande chirurgie om de christelijke staff de kans te geven vrij te nemen voor kerst. Daarna gaat het werk weer beginnen.

Deze maand moet ik trouwens ook nog een keer naar Dhaka om de aanvraag voor de verlenging van mijn visum in te dienen. Het gaat nog een tijd duren voor ik dat visum ga krijgen, maar omdat mijn huidige visum op de 31ste december afloopt moet die aanvraag voor die datum zijn ingeleverd. Vroeger konden de mensen van ons kantoor in Dhaka dat voor ons doen, maar sinds dit jaar moeten we er persoonlijk heen gaan.

1000 Rupee biljetten ongeldig verklaard. Voor mensen is het nog steed heel moeilijk om voldoende geld in handen te krijgen. Dit is een van de vele rijen voor een geldautomaat. Als er geen rij staat, dan is er geen geld in de automaat…..