De eerstejaars studenten van onze verpleegkundigen opleiding hadden onlangs hun ‘capping ceremony’. Dat is een officiële gelegenheid met toespraken waarin de studenten hun kapje op krijgen en de eed van Florence Nightingale afleggen. Als medisch directeur was ik voor deze ceremonie uitgenodigd en mocht ook een toespraakje houden. In een land als Bangladesh waar verpleegkundigen vaak niet gewaardeerd worden is het voor mij belangrijk om te benadrukken dat wij als artsen nergens zijn als er geen verpleegkundigen zijn om ons te ondersteunen.

Na de toespraken mochten we de kapjes opdoen.

De studenten kwamen om ons als directeurs heen staan en legden de eed van Florence Nightingale af.

De Belofte van Nightingale is in 1893 opgesteld als de eerste beroepscode voor verpleegkundigen:

‘Ik beloof plechtig voor God en in tegenwoordigheid van deze vergadering dat ik rein zal leven en mijn beroep getrouw zal uitoefenen.
Ik zal mij onthouden van alles wat verkeerd en schadelijk is en zal nooit bewust schadelijke geneesmiddelen nemen of toedienen.
Ik zal alles doen wat in mijn vermogen ligt om mijn beroep hoog te houden en te verheffen en ik zal alle persoonlijke en familie-aangelegenheden die mij in de uitoefening van mijn beroep bekend worden, geheim houden.
Ik zal getrouwelijk trachten de arts in zijn beroep bij te staan en mijzelf geheel te wijden aan hen die aan mijn zorgen zijn toevertrouwd.’

Een bijzonder moment in de opleiding van onze verpleegkundigen. Vanaf nu mogen zij meewerken in het ziekenhuis en een klein stukje verantwoordelijkheid gaan dragen.

Ondertussen is het regenseizoen hier in volle gang. Het is rustig aan begonnen met af en toe een bui, maar de laatste 2 dagen hebben we bijna continue regen en neemt het water om ons heen zienderogen toe.

Vanmorgen in de achtertuin van het ziekenhuis:

De voortuin, met de plek waar normaal de vervoersmiddelen geparkeerd staan:

Deze foto was is van eerder in de week. De diverse fiets riksja's zijn afgedekt met plastic om ze min of meer droog te houden.

Met de komst van het regenseizoen breekt ook de tijd van het rijst planten aan. Op deze foto een groep mannen die de rijst aan het planten is. Een duidelijk voorbeeld van ‘vele handen maken licht werk’: met meer dan 10 man gaat dit echt in razende vaart binnen 30 minuten is het veld volledig volgeplant!

Vorige week ben ik een weekend in Dhaka geweest. Hier op het ziekenhuisterrein ben ik altijd beschikbaar voor chirurgische problemen en daarom probeer ik 1 keer per 6 weken echt af te schakelen. Doorgaans ga ik dan bij een vriendin in Dhaka logeren. Er is een vliegveld op ongeveer een half uur rijden bij ons vandaan en dan is het een uurtje vliegen naar Dhaka. Alternatief is 8-9 uur in de trein of bus.

Vanuit het vliegtuig viel op hoe nat Bangladesh in het regenseizoen is!

Ik houd jullie op de hoogte!