In Bangladesh zien we spannende tijden tegemoet. Op 30 december zijn er verkiezingen, rondom die dag is reizen beperkt en iedereen zit in spanning of er onrust zal ontstaan. Tot nu toe zijn er eigenlijk geen rellen of stakingen geweest, maar zijn er wel dagelijks berichten in de krant dat leden van de oppositie zijn opgepakt of aangevallen, door leden van andere partijen. (Voor een update over de verkiezingen kunnen jullie dit artikel van de BBC lezen.)

In de afgelopen maand is er veel gebeurd. Ik heb vakantie aan het strand gehad en we hebben bevrijdingsdag gevierd…

Mijn vakantie bestond uit een paar dagen in de hoofdstad Dhaka en daarna een week in het guest house van een missieziekenhuis in het zuidoosten van het land met een vriendin. We konden vanuit dat terrein in een uurtje met de bus naar het strand en dat hebben we twee keer gedaan. Erg mooi, lang strand, niet heel veel mensen (we vinden het koud!), dus we konden lang wandelen zonder lastig gevallen te worden. Ik heb wel wat pootje gebaad, maar zwemmen ging me wat te ver… Het waren dagen waarin we echt helemaal weg van LAMB waren.

Er waren overal vissers aan het werk. Hier wordt met man en macht een boot te water gelaten, maar er werd ook met netten gevist.

Op 16 december viert Bangladesh het einde van de onafhankelijkheidsoorlog in 1971. Dit jaar vierden we met gemengde gevoelens. Vroeg in de ochtend van die dag overleed een van onze stafleden. Ik had haar 3 jaar geleden aan borstkanker geopereerd, helaas had ze uitzaaiingen gekregen. De begrafenis vond dezelfde dag plaats. Ze laat haar man en een 14 jarige zoon achter.

Hier staan we rondom de nog open kist net buiten haar huis op ongeveer 10 minuten lopen van mijn huis.

Direct na de begrafenis ging het door met het culturele programma voor ‘victory day’. Het was even omschakelen.

De kinderen op de voorgrond hebben net hun dans achter de rug. Het was een afwisseling van zang en dans, met name door de kinderen van onze staf.

Als medisch directeur wordt ik regelmatig gevraagd om vooraan te komen zitten. Gelukkig hoefde ik deze keer geen toespraak te houden…

De dag na ‘victory day’ was het kerstfeest voor de staf van ons project. Zo konden we dezelfde party tent opnieuw gebruiken. Hieronder een paar foto’s van het kerstspel met een echt vuurtje voor de herders en levende schapen. De schapen worden door ons gehouden omdat het laboratorium het bloed van de schapen gebruikt om kweekbodems voor pus kweken enzovoorts te maken. Ze komen eens per jaar goed van pas als acteurs...

En als laatste natuurlijk het kerstfeest.

Een foto van mij in mijn kerst sari voor onze kerstboom.

Alle buitenlanders zingen een engels lied in de kerstdienst in de kerk.

Rest mij om jullie alle goeds en Gods zegen te wensen voor het komende jaar.

Hier bij ons wordt het spannend. Onze verpleegkundig directeur heeft zeer recent ontslag genomen en we hebben niemand om haar te vervangen. Gelukkig heeft zij een goed ingewerkte manager achtergelaten voor het dagelijks runnen van de verpleging, maar haar ‘directie verantwoordelijkheden’ moeten voorlopig door mij worden waargenomen.