De afgelopen 2 dagen waren gevuld met zorgen over de stroomvoorziening. Een van de hoofdzekeringen, op de plek waar de stroom het terrein van het project op komt, was doorgebrand. Blijkbaar was al een paar maanden geleden geconstateerd dat deze zekering vervangen moest worden, maar de mensen van de inkoop hadden het onderdeel nog niet kunnen vinden. Nu was het ineens dringend geworden.

Het ziekenhuis kon gelukkig wel door de generator bediend worden, maar de rest van het project had geen stroom. Deze maanden leven we bij temperaturen van zo’n 34°C overdag, met hoge luchtvochtigheid, gevoelstemperaturen ruim boven de 40°C. Zonder ventilator geen pretje.
Gelukkig werd de zekering een paar uur vervangen door een tijdelijke oplossing, maar al gauw bleek dat deze tijdelijke oplossing zeer tijdelijk was, ze werd te warm!

Gisterenochtend werd deze te hete zekering vervangen door een andere en daarbij ging er echt iets mis. Een aantal andere schakelaars (?) brandden nu ook door. Nu was er ineens helemaal geen stroom meer. Ook niet in het ziekenhuis.
We hebben regelmatig stroomstoringen in het ziekenhuis, elke keer als het gewone lichtnet uitvalt. Maar dan wordt de hoofdgenerator aangezet en binnen een paar minuten komt er dan weer stroom. Nu dus niet. Voorspeld werd dat de stroomstoring tot het einde van de dag zou duren.

Nu moesten we ineens diep nadenken over wat er belangrijk is. We hebben een kleine noodgenerator, die al tevoorschijn was gehaald als backup voor het vervangen van de zekering, maar die nu echt nodig was. Een groot deel van onze zuurstofvoorziening gebeurt door zuurstof concentrators, machines die zuurstof uit de lucht concentreren en die doorgeven aan de patient. Voordeel hiervan is dat we minder zuurstof cylinders uit de grote stad hoeven te halen. Nadeel is dat ze op stroom werken. Ofwel vanuit de noodgenerator moest een stroomlijn naar de neonatologie afdeling, naar de verloskamer en naar operatiekamer. Dat was al redelijk snel geregeld.

Daarnaast betekende ‘geen stroom’ dat onze echo-apparaten niet werkten en we ook geen Röntgenapparaat hadden. Ook het laboratorium had geen stroom en we konden dus maar heel weinig onderzoeken uitvoeren. Na ongeveer een uur hebben we ook een noodlijn naar het laboratorium kunnen leggen, zodat we weer laboratorium tests konden uitvoeren.

En toen… na ongeveer 3 uur zonder stroom, begon ik klachten binnen te krijgen dat er geen water meer was! De waterpomp, die de watertanks normaalgesproken gevuld houdt, was natuurlijk ook uitgevallen.
Daarnaast waren er sinds het begin van de stroomuitval geen ventilatoren op de afdelingen, dus het was overal heet!!!

Gelukkig was er na ongeveer 4 uur toch weer een noodoplossing gefabriceerd en hadden we weer stroom. We kregen wel de waarschuwing dat er geen airconditioners gebruikt mochten worden, maar de meeste afdelingen hebben die niet, dus dat was niet zo’n probleem.
Uiteindelijk bracht een van onze medewerkers gisterenavond het juiste onderdeel uit Dhaka en werd het midden in de nacht geïnstalleerd. Hopelijk is alles nu dus weer in orde.

Ook ben ik dankbaar dat het gisterenochtend, voor de hele serie schakelaars doorbrandde, heel hard had geregend. Daardoor hadden we veel minder patiënten in de polikliniek dan normaal. En daardoor konden we, ondanks donkere en hete kamertjes, de patiënten die wel kwamen toch zien.

En ik was onder de indruk van hoe goed mensen hier om kunnen gaan met crisis. Van patiënten heb ik geen enkele klacht gehoord. Mensen zaten op donkere hete afdelingen, hadden hun eigen waaiers in de hand, maar klaagden niet. Niemand die zich afvroeg hoe dit toch kon gebeuren. Ook onze staf reageerde op wat er te doen was en zette de schouders eronder.

Hieronder een foto van mij met onze nieuwe dermatoom om huidtransplantaties af te nemen. Ruim een half jaar nadat onze oude kapot was gegaan, hebben we een tweedehandse gekocht. Hij doet het fantastisch! Ik ben dankbaar voor mensen die ons op allerlei manieren ondersteunen en het ziekenhuis draaiende houden.

De rijst is nu bijna overal weer geplant…