Winter in Bangladesh
Geschreven door Antje op 31 januari 2021 18:33
De winter is hier het droge seizoen, het is de tijd waarin het stoffig wordt en er nauwelijks groen te bekennen is. In de laatste week is dat aan het veranderen. In onze omgeving is men begonnen te irrigeren en overal wordt de rijst geplant. Ik geniet er altijd van dat het weer groen wordt!
Waterpomphuisje met plastic slang om het water naar het juiste veld te transporteren:
De afgelopen weken is het koud in Bangladesh. Alles is relatief natuurlijk, maar minimum temperaturen liggen rond 12 graden en overdag rond de 18. Met name als het de hele dag mistig is, dan voelt het erg koud. We hebben geen verwarming in de huizen, maar gelukkig wel genoeg warme kleren! Deze foto deed mij glimlachen. Al deze geiten hebben T-shirts of truien aan tegen de kou!
Nog wat beelden van onze kerstvieringen. Met name nu in Europa de maatregelen steeds strenger worden, voelen we ons hier gezegend met hele milde maatregelen. Op het ziekenhuisterrein dragen we mondkapjes, maar verder maken we ons weinig zorgen. Hier op het platteland hebben we nauwelijks ernstige Corona gezien. Mensen gaan grotendeels hun gewone gang.
Ballonnen opblazen en ophangen voor de kerstviering van het ziekenhuis:
We hebben elk jaar een viering voor staf en patiënten waarin het kerstverhaal gedeeld wordt en ik ook een toespraak mag houden.
De kerstviering van de kerk werd buiten gehouden om meer afstand te kunnen houden, wederom droegen we mondkapjes.
Als buitenlanders mochten we een Engelstalig lied zingen:
Na de kerstdienst hadden we geen gezamenlijke maaltijd (wat we normaalgesproken wel altijd hebben). Dit werd door meerdere mensen als erg kaal ervaren. Na de dienst voor nieuwjaarsdag hebben we de schade ingehaald. Kichuri is een éénpansmaaltijd van rijst, linzen en kruiden, die makkelijk te delen is.
Op een van de dagen gingen mijn huisgenote Kris en ik ook nog bij onze kokkin op bezoek. Door de jaren heen hebben zij en haar echtgenoot langzaam een bakstenen huis gebouwd. Recent was er geschilderd, waardoor het er allemaal erg mooi uitzag! Het was leuk om te horen dat een van hun dochters voor de ramen betaald had en dat de verf betaald was met de opbrengst van de verkoop van een koe. Op de foto hebben Kris en ik beiden een Sari aan omdat het feest is.
Wat het werk betreft: voor mij blijft het moeilijk om een goede balans te vinden tussen mijn werk als chirurg en als Medisch Directeur. Chirurgie is duidelijk mijn eerste liefde. Regelmatig kom ik patiënten tegen met problemen, die in NL veel eerder aan het licht zouden zijn gekomen en zouden zijn behandeld.
Het meest recente voorbeeld een meisje van 18 jaar met een aangeboren afwijking aan haar anus. In NL zou deze afwijking in haar eerste levensjaar behandeld zijn. Zij heeft de operatie op 7 jarige leeftijd gekregen, maar helaas daarna geen controles meer gehad. Een veelvoorkomend probleem van deze afwijking is obstipatie. Nu, ruim 10 jaar na haar operatie komt zij met een buik die letterlijk propvol met poep zit (ze ziet eruit alsof ze zwanger is). Ik hoop dat, als ik haar nu opereer, het ons zal lukken om haar obstipatie in de toekomst beter onder controle te krijgen.