De afgelopen 2 weken hebben vooral in het teken van de taalschool gestaan. Ik had 2 uur per dag les en daarna de tijd om huiswerk te maken en alles te herhalen. Tot mijn opluchting gaat het best goed met de taal. Ik versta het allemaal redelijk goed en kan ook wel normale zinnen zeggen en over koetjes en kalfjes praten. Het vertellen van een verhaal gaat daarentegen veel moeilijker.

Het bewijs dat ik echt kan schrijven!

Verder ben ik bezig met lezen en schrijven. Ik merk na twee weken dat het al een stuk vlotter gaat, maar het is nog steeds wel moeizaam. Mijn leraar heeft me aangemoedigd om de krant te proberen te lezen, maar dat valt toch nog zwaar tegen. Een deel van het probleem is dat in het geschreven Bangla veel meer moeilijke woorden worden gebruikt dan in het gesproken woord. En het lezen in vreemde tekens gaat ook nog niet vlot. Dus als ik een artikel aan het lezen ben en er allerlei lange namen van belangrijke mensen worden genoemd, dan duurt het vaak even voor ik me realiseer dat het inderdaad om een naam en niet om een moeilijk woord gaat. Maar goed, oefening baart kunst. Deze week heb ik de eerste module succesvol afgesloten, dus dat is goed.

Verder wen ik aan het leven in Dhaka. Ik woon bij een vriendin in haar appartement, hetgeen heel rustig en beschermd is. We hebben hulp voor het poetsen, wassen en koken (1 maaltijd per dag), dus je zou kunnen zeggen dat het een lui leven is.

Ik ga lopend naar de taalschool hetgeen 15-20 minuten kost. Op zich is het hier niet normaal dat iemand die het zich kan veroorloven loopt en niet een riksja neemt. Onderweg heb ik dan ook meestal tenminste 4 riksja's die een poosje met mij opfietsen om te zien of ik niet toch met ze mee wil. Verder is het vooral druk met auto's. Onderweg is er een weg, die ik moet oversteken, die vrij druk is. Hij is gebouwd als 4-baansweg, maar dat betekent hier dat je hem gemakkelijk als 6-baansweg kunt gebruiken. Elk stukje weg dat vrij is, moet tenslotte gebruikt worden. Als auto steek je over of sla je af, door gewoon in het eerste beschikbare gaatje te rijden en ervan uit te gaan dat de volgende auto wel zal stoppen. En omdat iedereen dat doet, werkt het uitstekend. Al moet ik wel toegeven dat er veel auto's met tenminste 1 deuk rondrijden. Ik ben ondertussen vrij handig geworden met oversteken, het gaat namelijk min of meer volgens hetzelfde principe: als er een gaatje is en de auto's al een beetje langzaam rijden stort je je in dat gaatje en houdt je een hand op naar de bestuurder van de auto die aan komt rijden om aan te geven dat hij even moet inhouden. Blijft een klein beetje eng.
Na die weg loop ik een stuk door een vrij rustige straat, waar je een beeld krijgt van de parallelle werelden in Dhaka. De belangrijke mensen zijn binnen op kantoor of in hun huis, het 'voetvolk', de chauffeurs, riksja rijders, huishulpen, hangt op straat rond. Auto's worden gewassen of afgestoft, er zijn geïmproviseerde winkeltjes die thee verkopen, koekjes, broodjes en sigaretten per stuk. Iets verderop is een blinde muur waar zelfs echt gekookt wordt. Daar kun je een rijstmaaltijd krijgen, chapaties (pannenkoekjes die met groente worden gegeten) en shingara (de met pittige groenten gevulde bollen, die ik ook op mijn feestje had). Ik geniet ervan om door die rustige straat te lopen en heb al een aantal mensen die mij herkennen en die mij groeten. Er hangt een hele vriendelijke sfeer.

Wat het weer betreft: het is warm en vochtig, de laatste week heeft het nauwelijks meer geregend en dat betekent dat het ook niet meer afkoelt. Het is een beetje aftellen tot half oktober, wanneer het zal beginnen koeler te worden.

Met de stroom heb ik geluk: De stroom valt wel regelmatig uit, maar zowel het gebouw van mijn taalschool als het gebouw waar ik in woon hebben een generator, die in ieder geval een deel van de groepen van stroom voorziet, dus we zitten nooit in het donker en de plafond ventilatoren blijven werken.

De komende maand worden de taallessen iets intensiever en zal ik me ook wat meer gaan richten op de dingen die ik moet doen om me op mijn baan in november voor te bereiden.