Gelukkig 1430
Geschreven door Antje op 15 mei 2023 19:33
Het is alweer een hele tijd geleden dat ik iets op deze site heb geschreven. Eindelijk weer eens.
Allereerst wil ik jullie een gelukkig nieuwjaar wensen. Het is het jaar 1430 op de Bengaalse kalender. Ter ere van het nieuwe jaar werd er een optocht gehouden, onder luide muziek werd er gedanst en daarna werd er nog een traditionele maaltijd gegeten. Normaal gesproken wordt het nog grootser gevierd, maar omdat het nieuwe jaar dit jaar in de ramadan viel, werd het feest een beetje sober gehouden.
Op ons ziekenhuisterrein wordt een ‘gardening’ gerund. Jonge volwassenen met een beperking krijgen de gelegenheid om te werken. Zij houden tuinen bij, runnen een kwekerij en sinds een jaar hebben zij ook koeien, voor biogasproductie, en geiten. Ook zorgen ze voor de schapen die voor het laboratorium worden gehouden. Van schapenbloed worden de media gemaakt waarop wij pus en andere vloeistoffen kunnen kweken om te zien welk antibioticum we het beste kunnen geven.
Afgelopen najaar is er op een stuk ‘nieuw land’ van ons rijst geplant. Nu was het tijd om te oogsten. De buitenlanders werden uitgenodigd om mee te helpen. Het is letterlijk ‘back breaking’ (=rug brekend) werk. Na een uur mee te hebben geholpen kon ik bijna niet meer bewegen.
Je kunt het op deze foto al aan mijn houding zien:
Filmpje van Antje aan het oogsten:
En zo moet het echt…
Nadat de buitenlanders waren uitgeput gingen de ‘professionals’ verder. Hier zitten 2 van de mensen met een beperking bij, de rest zijn hulptroepen die voor de dag waren ingehuurd en de supervisor van de gardening groep. Zij zijn de hele dag bezig geweest.
Voor het dorsen werd een machine ingehuurd:
We waren tevreden over de opbrengst (zie zakken op de achtergrond):
De rijst moet nu nog worden gekookt en daarna worden gedroogd om vervolgens gepeld te kunnen worden. De ‘gardening group’ hoopt een deel van de rijst zelf te kunnen gebruiken, de werkers krijgen een lunch. De rest wordt verkocht.
Tot slot een foto van een deel van onze senior artsen. We zijn gezegend op dit moment met een redelijk stabiele groep van senior artsen in alle afdelingen, al is het evenwicht nog wel wankel.
Gelukkig nieuwjaar!
Geschreven door Antje op 29 januari 2022 20:35
Gelukkig nieuw jaar toegewenst vanuit een ‘waterkoud’ Bangladesh. Helaas ben ik dit weblog al een paar weken aan het schrijven, maar omdat het nog januari is, vind ik dat de nieuwjaarswens nog steeds wel kan. Deze keer een hoop foto's, met weinig verhaal...
De laatste paar weken starten we met mist in de ochtenden die maar heel langzaam optrekt. Omdat we geen verwarming in de huizen hebben koelt het binnen elke dag een beetje verder af. Ik kan jullie uit ervaring vertellen dat 14 graden binnen geen aangename temperatuur is!
Aan de meer positieve kant: als het zonnetje tevoorschijn komt is het daar meteen lekker warm. En prachtige beelden in de vroege ochtend als de zon wel meteen tevoorschijn komt…
De rijst naast mijn huis is geoogst, deze vrouwen dragen grote balen met hooi naar hun huis.
Sinds enige tijd hebben we in het ziekenhuis een plek waar mensen met vragen over hoe hun medicijnen in te nemen terecht kunnen. Awal werkt al ruim 25 jaar bij ons en legt het elke keer weer geduldig uit.
Een patient die mij op weg naar de lunch met een vraag tegen houdt: mag ik een selfie met je nemen?
De zonnenpanelen, die onder de supervisie van mijn vader zijn geïnstalleerd, worden gepoetst.
In contrast met Nederland hebben we in Bangladesh zonder lockdown kerst en oud en nieuw kunnen vieren. Hier in LAMB gaat dat met diverse kerstvieringen: voor de staf, voor het ziekenhuis, met de buitenlanders en dan ook nog in de kerk.
De nieuwjaars- en kerst kerkdiensten werden buiten gehouden met (een beetje) afstand houden en mondkapjes op. Geen beperkingen op het aantal mensen…
Mijn kerst-sari.
De kerstlunch wordt bezorgd. Helaas heb ik geen foto's van het eten van de lunch…
Mijn nieuwjaars-sari.
Gezamelijke lunch op nieuwjaarsdag.
Kerstbijeenkomst met onze schoonmakers: elke keer als er bezoek komt krijgen we complimenten over hoe schoon ons ziekenhuis eruit ziet. Leuk om hen met mijn aanwezigheid waardering te tonen.
Deze groep jongens in onze kerk kreeg op 30 december te horen dat ze geslaagd waren voor hun examen aan het einde van klas 10. De meesten van hen hadden ook nog eens goede cijfers, waarmee ze betere kans maken om te worden toegelaten op een goede school voor de volgende 2 jaar opleiding. Daarom werd er aan het einde van de kerkdienst op 1 januari door hun ouders getrakteerd op ‘mishti’, hele zoete in suikersiroop gedompelde balletjes.
Reflecties op 1 jaar corona in Bangladesh
Geschreven door Antje op 6 april 2021 20:52
In de afgelopen maand heb ik een flink aantal vragen gekregen over het coronavirus in Bangladesh. Hieronder een aantal reflecties op het effect van corona op het leven hier.
In Bangladesh werd de eerste persoon positief getest op 8 maart 2020. Het ging toen om 3 personen die uit Italië waren terug gekeerd. De eerste patiënt overleed 10 dagen later. Op 26 maart begon een vrij strenge lockdown, die echter 4 dagen van tevoren werd aangekondigd, dus anders dan in India konden mensen naar hun dorpen terugkeren. De scholen waren al op 15 maart 2020 gesloten.
De sfeer was toen heel anders dan nu. Toen was er blinde paniek. Het enige wat mensen over het coronavirus wisten kwam van de beelden die ze op TV vanuit Italië hadden gezien.
Onze staf dacht dat als ze ook maar in de buurt van een coronapatiënt zouden komen, ze zeker dood zouden gaan. Wij staken veel energie in het onderwijzen over handen wassen en afstand houden. Daarnaast installeerden we extra wasbakken voor staf en patiënten om handen te wassen en werkten hard om beschermingsmiddelen voor stafleden te vinden. Alles wat ook maar iets met persoonlijke bescherming te maken had, werd een schaarste artikel.
Ons doel was om de ’niet verdachte’ patiënten zoveel mogelijk te blijven zien en behandelen. Aan het begin van de crisis waren de meeste privé klinieken gesloten, wij wilden dat voorbeeld niet volgen. We richtten een pre-triage in waar patiënten met een vragenlijst en een thermometer werden gescreend, een ‘mondelinge zwangerschapscontrole’ waar zwangeren met hoest of koorts door een van onze artsen te woord werden gestaan en een aparte eerste hulp kamer voor patiënten met benauwdheidsklachten.
Daarnaast kwam er een isolatieafdeling met 10 bedden en een isolatie-verloskamer.
Uiteindelijk viel de pandemie in onze regio geweldig mee. We hebben een handjevol patiënten die verdacht waren voor corona gezien. Een deel ervan werd doorverwezen naar regerings-corona-ziekenhuizen (die het niet erg druk hadden), een ander deel werd door ons op onze isolatie afdeling opgenomen. We hebben geen ernstig zieke patiënten gezien.
Er zijn veel mogelijke redenen waarom patiënten hier niet erg ziek worden. Mensen in Bangladesh zijn minder oud dan in Nederland, overgewicht komt nauwelijks voor. Daarnaast is er een theorie dat in een land als Bangladesh waar nog veel TBC voorkomt de bevolking meer afweer heeft tegen corona. Hoe het ook zij, wij zijn erg dankbaar dat we geen ernstige pandemie hebben gezien.
Tot voor kort leek het in onze omgeving dat ‘men’ had besloten dat corona een rijkeluisziekte is. Officieel moesten we buiten een mondkapje dragen (deed bijna niemand meer) en afstand houden (kunnen Bangladeshi’s echt niet). In de praktijk was alles, behalve de regeringsinstanties, gewoon open, vaak wel met een bordje ’no mask, no service’ aan de deur.
Vorige maand is men in Bangladesh gaan vaccineren (Astra Zenica vaccin). We hebben een donatie ontvangen van 50 miljoen doses vanuit India. Op een bevolkingsaantal van 170 miljoen is dat niet erg veel. In eerste instantie zou het vaccin alleen aan risicogroepen worden gegeven. Het animo was echter niet groot na wilde verhalen over bijwerkingen op Facebook. Nu kan iedereen boven de 40 jaar het vaccin krijgen. Een heel aantal van onze staf hebben inmiddels hun eerste dosis gekregen. De tweede dosis is voor deze maand gepland. Voor zover ik weet zijn er niet meer doses dan de 50 miljoen. Ik weet niet wat het plan is als deze op zijn.
Voorlopig is het vaccin niet beschikbaar voor buitenlanders, behalve buitenlanders die aan de ambassades zijn verbonden, dus ik moet sowieso nog even wachten…
Helaas zijn de scholen nog steeds gesloten. Tragisch voor schoolgaande kinderen, online onderwijs wordt officieel aangeboden, maar is moeilijk toegankelijk voor de meeste kinderen.
In de afgelopen weken is het aantal corona gevallen in de hoofdstad weer gestegen. De regering heeft strengere maatregelen aangekondigd, die zijn echter vrij vaag geformuleerd, waardoor het nog maar de vraag is of dit consequenties voor ons dagelijks werk zal hebben.
Sinds tweede paasdag is er een officiële lockdown van kracht: er rijden geen bussen of treinen en niet-essentiële winkels zijn gesloten. De lockdown is voor 1 week afgekondigd, maar het is onwaarschijnlijk dat het bij 1 week blijft. We merken dit direct in onze patiënten aantallen. Het is erg rustig in de polikliniek.
Onze grootste onzekerheid blijft de vraag of de visa van een aantal van onze essentiële staf vernieuwd gaan worden. We blijven bidden dat we in de komende maanden een aantal visa zullen krijgen. In het hele laatste jaar heeft niemand ’security clearance’ (de eerste stap in het lange termijn visa proces) gekregen. Deze security clearance is normaal gesproken voor 5 jaar. Die van mij is nog geldig tot 2023.
Hieronder nog wat foto’s van ons ziekenhuis in tijden van corona.
Eerste hulp voor patiënten met benauwdheidsklachten:
Pre-triage voor het screenen van patiënten:
Artsen helpen elkaar de beschermende kleding aan te trekken:
Kerstdienst werd buiten gehouden om afstand houden mogelijk te maken:
Leven met een mondmasker:
Op bezoek bij het hoofd van het NGO (non governmental organisations) bureau om proberen uit te vinden waarom onze visa worden afgewezen:
Winter in Bangladesh
Geschreven door Antje op 31 januari 2021 18:33
De winter is hier het droge seizoen, het is de tijd waarin het stoffig wordt en er nauwelijks groen te bekennen is. In de laatste week is dat aan het veranderen. In onze omgeving is men begonnen te irrigeren en overal wordt de rijst geplant. Ik geniet er altijd van dat het weer groen wordt!
Waterpomphuisje met plastic slang om het water naar het juiste veld te transporteren:
De afgelopen weken is het koud in Bangladesh. Alles is relatief natuurlijk, maar minimum temperaturen liggen rond 12 graden en overdag rond de 18. Met name als het de hele dag mistig is, dan voelt het erg koud. We hebben geen verwarming in de huizen, maar gelukkig wel genoeg warme kleren! Deze foto deed mij glimlachen. Al deze geiten hebben T-shirts of truien aan tegen de kou!
Nog wat beelden van onze kerstvieringen. Met name nu in Europa de maatregelen steeds strenger worden, voelen we ons hier gezegend met hele milde maatregelen. Op het ziekenhuisterrein dragen we mondkapjes, maar verder maken we ons weinig zorgen. Hier op het platteland hebben we nauwelijks ernstige Corona gezien. Mensen gaan grotendeels hun gewone gang.
Ballonnen opblazen en ophangen voor de kerstviering van het ziekenhuis:
We hebben elk jaar een viering voor staf en patiënten waarin het kerstverhaal gedeeld wordt en ik ook een toespraak mag houden.
De kerstviering van de kerk werd buiten gehouden om meer afstand te kunnen houden, wederom droegen we mondkapjes.
Als buitenlanders mochten we een Engelstalig lied zingen:
Na de kerstdienst hadden we geen gezamenlijke maaltijd (wat we normaalgesproken wel altijd hebben). Dit werd door meerdere mensen als erg kaal ervaren. Na de dienst voor nieuwjaarsdag hebben we de schade ingehaald. Kichuri is een éénpansmaaltijd van rijst, linzen en kruiden, die makkelijk te delen is.
Op een van de dagen gingen mijn huisgenote Kris en ik ook nog bij onze kokkin op bezoek. Door de jaren heen hebben zij en haar echtgenoot langzaam een bakstenen huis gebouwd. Recent was er geschilderd, waardoor het er allemaal erg mooi uitzag! Het was leuk om te horen dat een van hun dochters voor de ramen betaald had en dat de verf betaald was met de opbrengst van de verkoop van een koe. Op de foto hebben Kris en ik beiden een Sari aan omdat het feest is.
Wat het werk betreft: voor mij blijft het moeilijk om een goede balans te vinden tussen mijn werk als chirurg en als Medisch Directeur. Chirurgie is duidelijk mijn eerste liefde. Regelmatig kom ik patiënten tegen met problemen, die in NL veel eerder aan het licht zouden zijn gekomen en zouden zijn behandeld.
Het meest recente voorbeeld een meisje van 18 jaar met een aangeboren afwijking aan haar anus. In NL zou deze afwijking in haar eerste levensjaar behandeld zijn. Zij heeft de operatie op 7 jarige leeftijd gekregen, maar helaas daarna geen controles meer gehad. Een veelvoorkomend probleem van deze afwijking is obstipatie. Nu, ruim 10 jaar na haar operatie komt zij met een buik die letterlijk propvol met poep zit (ze ziet eruit alsof ze zwanger is). Ik hoop dat, als ik haar nu opereer, het ons zal lukken om haar obstipatie in de toekomst beter onder controle te krijgen.
Gevolgen van de storm
Geschreven door Antje op 24 mei 2020 12:47
Een kort berichtje omdat ik veel vragen heb gehad over de gevolgen van cycloon Amphan in onze regio. In Bangladesh was er sprake van een vloedgolf aan de kust met nu geschat 220.000 huizen die beschadigd zijn, waarvan ruim 50.000 volledig verwoest. Gelukkig konden de meeste mensen op tijd naar een ‘cyclone shelter’ gebracht worden, een stevig gebouw op palen dat ontworpen is om zulke stormen te doorstaan. Daardoor ligt het aantal doden gelukkig slechts in rond de 20.
Bij ons in het noorden hebben we vooral een storm gehad met heftige windstoten. Bij ons in de omgeving zijn een aantal bomen omgewaaid en is er wat schade aan huizen, maar dat valt gelukkig reuze mee.
Zelf werd ik op donderdag ochtend om 05:30 uur gewekt doordat de boom naast mijn slaapkamer raam omwaaide. Gelukkig viel hij in de richting van een stuk land dat niet gebruikt wordt, dus daar was verder geen schade te betreuren.
Bij nadere inspectie bleken de wortels van de boom wel de afvoer van een van onze badkamers te hebben beschadigd. Voorlopig dus geen warme douches…. Gelukkig kunnen we het water in de keuken en de andere WC wel gebruiken.
Vandaag is een groepje van 6 mannen de hele dag bezig geweest om te proberen de boom weg te halen, tot nu toe is dat nog niet gelukt… wel zijn ondertussen alle zijtakken weggehaald…
Een ander drama was de boom op het volgende plaatje: de grond onder de boom bewoog zichtbaar bij elke windvlaag. Uiteindelijk hebben mannen vanaf het dak met zagen op bamboestokken de takken met bladeren weggezaagd om de boom minder wind te laten vangen. Nu de wind weer weg is zal de boom in de komende dagen worden omgezaagd.
Een tragische bijwerking van de storm zijn al de onrijpe mango’s die uit de bomen zijn gewaaid. De kinderen van onze benedenburen hadden ijverig geraapt en gisteren ben ik een deel van de dag bezig geweest te schillen, ontpitten en koken tot mango-moes. Erg lekker (een soort appelmoes smaak). Helaas is de verwachting nu wel dat in het mango seizoen er veel minder en veel duurdere mango’s zullen zijn…
Voor de storm was een groot deel van de rijst oogst gelukkig al wel binnen gehaald, dus de schade aan de rijst is beperkt.
Wat betreft de Corona virus crisis: het aantal gevallen neemt toe, maar met mate. Er is nog steeds geen openbaar vervoer, maar met het einde van de Ramadan in zicht zijn mensen wel uitgebreid bezig geweest om boodschappen te doen.
Er heerst aan de andere kant veel angst voor het virus wat raar gedrag tot gevolg heeft. Hieronder een vader en moeder die beschermende overalls dragen. Maar: deze zijn niet goed gesloten en beschermen dus niet echt. En zoals je kunt zien leunen de kinderen tegen de buitenkant van de beschermende kleding aan.
Ook onder onze eigen staf is er nog steed een hoop angst en training en kennis kan die angst maar gedeeltelijk wegnemen.
Gelukkig nieuwjaar en corona...
Geschreven door Antje op 16 april 2020 19:02
Gisteren was het Bengaals Nieuwjaar. Normaalgesproken een feestdag met tijd voor een optocht, spelletjes, een soort kermis met lekkere hapjes en een cultureel programma. Het is één van de feesten, die voor alle Bangladeshi gelijk toegankelijk is: alle religies en geen politieke connotaties.
Dit jaar was het akelig stil. Iedereen thuis, geen feesten. Dit plaatje is een tekening van een flat in een gegoede buurt… Zie ook de mensen beneden in volledige PPE (personal protective equipment).
Het laatste grote evenement dat we hebben gehad, voor Corona haar intrede deed, was de picknick van onze organisatie, LAMB, op 28 februari. Ik was toen net een paar dagen terug van mijn verlof. We vertrokken vroeg in de morgen, mooi opgedoft in 13 bussen vanuit ons ziekenhuisterrein:
We reden naar een ‘picknick spot’: een plek waar vele bedrijven/organisaties met hun staf naartoe komen om het park te bekijken, goedkoop speelgoed voor hun kinderen en hopen snoep te kopen. Daarnaast is er een lunchpakket voor iedereen. Ik heb het zelf niet zo op die parken, die bomvol met mensen zijn, en vind het leuk om ,in plaats van het park te bekijken, de lunchpakketten te maken. Hier vullen we plastic zakken met linzen:
Een stapel met verpakte pakketten: rijst, geitencurry, barbecue kip, linzen. Daarbij een klein flesje seven-up:
De rij om het eten in ontvangst te nemen. Altijd een hele logistieke organisatie om 600 pakketten te verdelen!
Maar kort na de picknick begon de dreiging van Covid-19 reëler te worden: allereerst steeds meer berichten over de epidemie in Europa, mensen die terug naar Bangladesh kwamen uit China en ook uit Europa in quarantaine, scholen gesloten… En uiteindelijk zitten we nu sinds 26 maart nu in ‘lockdown’. Er is geen transport van personen meer, de meeste winkels zijn gesloten en niet essentiële beroepen werken vanuit huis. Dat klinkt een beetje als de situatie in Nederland.
Wat hier bij ons heel anders is dat we in Bangladesh een hele grote groep mensen hebben die in de ‘informele economie’ werken: dagloon werkers, mensen met kleine theewinkeltjes, mensen die snoepjes verkopen waar file is, mensen die riksja's rijden. Al deze mensen hebben nu bijna 3 weken geen inkomen meer en hebben dus ook geen geld om eten te kopen. Er zijn nu hulpprogramma’s opgezet om deze mensen te helpen met eten…
Een andere groep mensen die getroffen is, zijn mensen die als hulp in de huishouding werken. Veel families zijn bang om mensen van buiten binnen te laten.
De afgelopen weken zijn wij in het ziekenhuis heel hard bezig geweest om een isolatieafdeling in te richten. Daarnaast worden nu alle patiënten, die naar het ziekenhuis komen, gescreend op koorts en contact met mensen die mogelijk corona virus hebben.
Het verkrijgen van genoeg beschermingspakken is heel lang een probleem geweest. Dat lijkt nu iets beter te worden. Op de foto een van onze artsen die een pak, dat we gedoneerd hebben gekregen, aan heeft gedaan om de donor te bedanken. Tot nu toe hebben we nog geen echte verdachte patiënten gehad.
Sinds het begin van de crisis zijn de meeste privéklinieken gesloten en worden op de meeste plekken alleen nog maar spoedpatiënten gezien. Wij hebben als doel om in ieder geval de zorg voor zwangeren en rondom de bevalling overeind te houden.
Het zorgsysteem in Bangladesh is echt ontoereikend voor een echte epidemie. Er zijn nauwelijks IC’s met beademingscapaciteit. Als er hier echt een epidemie toeslaat dan zullen veel mensen overlijden. Wij bidden hard dat het mee zal vallen. De laatste week zijn er echter vele nieuwe gevallen bekend geworden, door het hele land, onder andere omdat er nu meer testen kunnen worden afgenomen.
Stroomstoring in het ziekenhuis!
Geschreven door Antje op 30 augustus 2019 20:49
De afgelopen 2 dagen waren gevuld met zorgen over de stroomvoorziening. Een van de hoofdzekeringen, op de plek waar de stroom het terrein van het project op komt, was doorgebrand. Blijkbaar was al een paar maanden geleden geconstateerd dat deze zekering vervangen moest worden, maar de mensen van de inkoop hadden het onderdeel nog niet kunnen vinden. Nu was het ineens dringend geworden.
Het ziekenhuis kon gelukkig wel door de generator bediend worden, maar de rest van het project had geen stroom. Deze maanden leven we bij temperaturen van zo’n 34°C overdag, met hoge luchtvochtigheid, gevoelstemperaturen ruim boven de 40°C. Zonder ventilator geen pretje.
Gelukkig werd de zekering een paar uur vervangen door een tijdelijke oplossing, maar al gauw bleek dat deze tijdelijke oplossing zeer tijdelijk was, ze werd te warm!
Gisterenochtend werd deze te hete zekering vervangen door een andere en daarbij ging er echt iets mis. Een aantal andere schakelaars (?) brandden nu ook door. Nu was er ineens helemaal geen stroom meer. Ook niet in het ziekenhuis.
We hebben regelmatig stroomstoringen in het ziekenhuis, elke keer als het gewone lichtnet uitvalt. Maar dan wordt de hoofdgenerator aangezet en binnen een paar minuten komt er dan weer stroom. Nu dus niet. Voorspeld werd dat de stroomstoring tot het einde van de dag zou duren.
Nu moesten we ineens diep nadenken over wat er belangrijk is. We hebben een kleine noodgenerator, die al tevoorschijn was gehaald als backup voor het vervangen van de zekering, maar die nu echt nodig was. Een groot deel van onze zuurstofvoorziening gebeurt door zuurstof concentrators, machines die zuurstof uit de lucht concentreren en die doorgeven aan de patient. Voordeel hiervan is dat we minder zuurstof cylinders uit de grote stad hoeven te halen. Nadeel is dat ze op stroom werken. Ofwel vanuit de noodgenerator moest een stroomlijn naar de neonatologie afdeling, naar de verloskamer en naar operatiekamer. Dat was al redelijk snel geregeld.
Daarnaast betekende ‘geen stroom’ dat onze echo-apparaten niet werkten en we ook geen Röntgenapparaat hadden. Ook het laboratorium had geen stroom en we konden dus maar heel weinig onderzoeken uitvoeren. Na ongeveer een uur hebben we ook een noodlijn naar het laboratorium kunnen leggen, zodat we weer laboratorium tests konden uitvoeren.
En toen… na ongeveer 3 uur zonder stroom, begon ik klachten binnen te krijgen dat er geen water meer was! De waterpomp, die de watertanks normaalgesproken gevuld houdt, was natuurlijk ook uitgevallen.
Daarnaast waren er sinds het begin van de stroomuitval geen ventilatoren op de afdelingen, dus het was overal heet!!!
Gelukkig was er na ongeveer 4 uur toch weer een noodoplossing gefabriceerd en hadden we weer stroom. We kregen wel de waarschuwing dat er geen airconditioners gebruikt mochten worden, maar de meeste afdelingen hebben die niet, dus dat was niet zo’n probleem.
Uiteindelijk bracht een van onze medewerkers gisterenavond het juiste onderdeel uit Dhaka en werd het midden in de nacht geïnstalleerd. Hopelijk is alles nu dus weer in orde.
Ook ben ik dankbaar dat het gisterenochtend, voor de hele serie schakelaars doorbrandde, heel hard had geregend. Daardoor hadden we veel minder patiënten in de polikliniek dan normaal. En daardoor konden we, ondanks donkere en hete kamertjes, de patiënten die wel kwamen toch zien.
En ik was onder de indruk van hoe goed mensen hier om kunnen gaan met crisis. Van patiënten heb ik geen enkele klacht gehoord. Mensen zaten op donkere hete afdelingen, hadden hun eigen waaiers in de hand, maar klaagden niet. Niemand die zich afvroeg hoe dit toch kon gebeuren. Ook onze staf reageerde op wat er te doen was en zette de schouders eronder.
Hieronder een foto van mij met onze nieuwe dermatoom om huidtransplantaties af te nemen. Ruim een half jaar nadat onze oude kapot was gegaan, hebben we een tweedehandse gekocht. Hij doet het fantastisch! Ik ben dankbaar voor mensen die ons op allerlei manieren ondersteunen en het ziekenhuis draaiende houden.
De rijst is nu bijna overal weer geplant…
Familiebezoek en hulppakketten maken!
Geschreven door Antje op 5 augustus 2019 22:42
Afgelopen week is mijn zus met haar man en kinderen op bezoek geweest. Het was een gelegenheid om hen een deel van mijn werk hier te laten zien. Mijn zus en mijn nicht hesen zich sportief in Bangladeshi kleding. Ik gaf een rondleiding in het ziekenhuis, mijn zus keek een keer mee met een visite en zelfs met een operatie. We bezochten een ’safe delivery unit’ in een dorp een eindje bij ons vandaan, em een groep voor jongeren. Het doel van die groep is (onder andere) om te voorkomen dat jongeren te jong trouwen. Daarnaast gingen we bij een van onze verpleeghulpen thuis op bezoek.
Een trip naar Saidpur, het dichtstbij gelegen stadje, om in te kopen. In het regenseizoen kwamen we in een flinke hoosbui terecht…
Na een treinreis naar Dhaka brachten we een middag door in de Dutch club (inclusief zwemmen!) en de tweede dag bezochten we de oude stad met de rivierhaven waar alle veerboten vanuit het zuiden van het land aankomen. Het was een genot om ze allemaal zo een week lang bij mij te hebben en de banden aan te halen.
In Bangladesh zitten we in het regenseizoen. Tot op zekere hoogte is dat een zegen: de rijstvelden lopen onder water en er hoeft dus niet geïrrigeerd te worden om de rijst te planten. En op de dagen dat het regent is het koeler.
Helaas betekent het ook dat de rivieren meer water hebben. De grote rivieren komen via India uit Nepal en verzamelen flink wat water onderweg.
In ons werkgebied zijn gemeenschappen in ‘char’ gebieden: een soort zandbanken in de rivieren die niet elk jaar onderlopen en waar mensen op gaan wonen om het land te verbouwen. Dit jaar zijn delen van die ‘char’ gebieden onder water gelopen.
Dit is een foto die ik afgelopen week heb genomen toen ik terug uit Dhaka kwam. In het midden de Jamuna rivier, eromheen het ‘gewone’ land.
Omdat de mensen in de gebieden die onder water zijn gelopen ook hun etensvoorraden kwijt zijn, bestaat de noodhulp uit het uitdelen van voedselpakketten: Een zak met 10kg rijst, 1kg linzen, een liter olie en een kilo zout.
Afgelopen vrijdag hebben we met een grote groep vrijwilligers zakken gevuld. Het doel was 1960 voedselpakketten. Dat is heel veel rijst!!
Het geeft wel voldoening om die pakketten met zijn allen voor elkaar te krijgen, maar mijn handen zijn dit werk zeker niet gewend. Ik heb diverse blaren aan mijn vingers opgelopen!
Gelukkig nieuwjaar!
Geschreven door Antje op 19 april 2019 22:13
Gelukkig 1426! Afgelopen zondag (14 April) vierden we dat het Bengaals nieuw jaar werd ingeluid.
Dit jaar viel dat samen met palmpasen, we hadden in de ochtend (half acht!) eerst een optocht met palmtakken en het zingen van ‘hosanna, hosanna, de vredevorst is gekomen!’. Daar heb ik helaas geen foto’s van.
Aansluitend hadden we een kerkdienst ter ere van palmpasen. Normaalgesproken is zondag een werkdag en wordt de palmpasenoptocht in de avond gehouden, maar deze keer werd het gecoördineerd met de festiviteiten voor het nieuwe jaar.
Het nieuwe jaar werd in eerste instantie gevierd met een optocht. De kleuren voor kleding tijdens nieuw jaar zijn rood en wit, vele mensen houden zich daar aan.
Kleine meisjes dragen normaalgesproken geen sari’s, maar voor dit feest wel!
Vele mensen op de been voor de optocht!
Terug op ons terrein was er tijd voor dans. Hier met een professionele drumgroep die was ingehuurd.
Als je goed kijkt zie je dat ik mee heb gedanst, de langste persoon in de kring 
Aansluitend was er ‘Pantha bhat’, een traditionele maaltijd. Dit komt uit de tijd dat mensen een keer per dag rijst kookten en geen koelkast hadden. Rijst werd bewaard in een laagje water. Tegen de ochtend was de rijst dan licht gegist. Onze versie was niet gegist, schijnt lekkerder te zijn ;-). Het werd geserveerd met een stuk vis, spinazie en gekruide aardappelpuree. Zoals je kunt zien was het populair (en gratis!).
Opdienen van de maaltijd
En zo wordt het gegeten
Rondom het veld waren standjes waar je andere lekkernijen kon kopen, hier een soort linzensoep. Stafleden konden een standje huren en een centje bijverdienen.
Aan het einde van de dag was er nog een 3 uur durend cultureel programma met kinderen en volwassenen die konden optreden met zingen en dansen. Ik heb een korte video gemaakt van een groep van onze staf en verpleegkunde studenten, die vanuit de traditionele groep van ’Santals’ komt, die een traditionele dans opvoeren. Deze dans lijkt een beetje op de dans, waar ik eerder op de dag aan had deelgenomen.
Ik wens jullie in dit weekend een heel goed paasfeest toe!!
Antje
Verkiezingen op 30 december!
Geschreven door Antje op 28 december 2018 20:25
In Bangladesh zien we spannende tijden tegemoet. Op 30 december zijn er verkiezingen, rondom die dag is reizen beperkt en iedereen zit in spanning of er onrust zal ontstaan. Tot nu toe zijn er eigenlijk geen rellen of stakingen geweest, maar zijn er wel dagelijks berichten in de krant dat leden van de oppositie zijn opgepakt of aangevallen, door leden van andere partijen. (Voor een update over de verkiezingen kunnen jullie dit artikel van de BBC lezen.)
